MATAPOS ang pinanonood ni Count na palabas sa kanilang theater room ay kaagad siyang umakyat sa kanilang silid nang ipatawag siya ni Serenity. Sakto namang katatapos lamang ng pinanonood niya kaya hindi siya naabala. Araw ng pahinga nila ngayon, no call, no text mula sa mga kasamahan. Walang emergency. Kung minsan talaga ay kailangan din nilang magpahinga sa dami ng gawain at mga bagay na dapat isipin. Binuksan niya ang pintuan. “Serenity, bakit?” Naabutan niya itong nakadapa sa ibabaw ng kama. Marahan siyang lumapit.
“Ang sakit ng likod ko, can you massage my back?”
Tumango siya at naupo sa gilid ng kama. Hinaplos niya ang likod nito malapit sa balikat. “Ito ba?”
She nodded.
“At bakit naman sumakit ‘yan? Kung kailan naman tayo nagpapahinga ngayong araw at walang ginagawa.” Natawa
