“ไคลน์...”
“ถ้าคุณกำลังหาแม่หนูน้อย แกกำลังหลับสบายอยู่ในห้องของผมบนคฤหาสน์”
เซอร์เรนัล์ฟกล่าวเสียงเย็นทว่าดวงตาบนใบหน้าเคร่งขรึมจับจ้องหญิงสาวที่ยืนนิ่งราวถูกสะกดด้วยประกายวาววับ ร่างสูงในเสื้อยืดอวดมัดกล้ามหนั่นแน่นและกางเกงเดนิมยืดลำตัวขึ้นยืนขณะยังมองอีกฝ่ายด้วยความเครียดขรึม เขาทำให้ร่างเล็กชาไปหมดตั้งแต่ใบหน้าจรดปลายเท้า
“ไคลน์คะ...ฉันเข้าใจว่าคุณไปเดย์ตัน”
“ผมกำลังจะไป!” เซอร์เรนัล์ฟคำรามลั่นและมันทำให้หญิงสาวสะดุ้งเฮือก “แต่เกิดเปลี่ยนใจกะทันหันเพราะต้องรีบกลับมาที่นี่เพื่อให้แน่ใจว่ามีคนออกไปข้างนอกโดยไม่ได้รับอนาต!”
“ไคลน์...อ๊ะ!”
อิสลินร้องออกมาเมื่อเซอร์เรนัล์ฟก้าวเข้าไปถึงในจังหวะที่เธอจะถอยหนีทว่าก็ไม่ทันมือหนาที่คว้าข้อมือบางทั้งสองและบีบมันแน่นราวคีมเหล็ก
“ไคลน์!...ปล่อยนะคะ คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้ ฉันไม่ใช่เชลยของคุณ!”
“แต่คุณเป็นโสเภณีของผม และตัวคุณเองก็ยอมรับ!
