Chapter Thirty Three:
PREMITIVO
“I’m so sorry. Ginawa na namin ang lahat pero wala na talaga ang bata,” malungkot na pahayag ng doctor sa akin.
Tila gumuho ang mundo ko nang iyon ang naging sagot ng doctor. Kung gaano ako kasaya noong nalaman kong nasa sinapupunan na s’ya ni Ella, ganoon naman ang pighati ko nang malamang nawala rin s’ya bigla.
Walang patid ang pag-iyak ko habang mahimbing na natutulog si Ella. Hinihintay s’yang magising, at the same time ay nag-aalala sa kung paano ko sasabihin sa kanya na wala na ang anak naming dalawa.
“f**k you, Mariel!” sigaw ko kahit na may mga nurse pa ang nasa loob ng kwarto ni Ella.
Umiyak ako ng umiyak. Hindi ko na alam ang gagawin ko dahil simula noong nalaman kong magkakaanak na kami, isinama ko na s’ya sa mga mumunting pangarap ko. Ngayo
