หนึ่งเดือนต่อมา
ร่างบางอวบอิ่มมีน้ำมีนวลขึ้นกว่าเดิมกำลังรดน้ำต้นไม้ในตอนเช้า เธอรู้สึกวิงเวียนตั้งแต่ลุกขึ้นจากเตียงนอน ทว่ายังบังคับตัวเองโงนเงนลุกขึ้นได้ดังเดิม
แดดอ่อน ๆ ในตอนเช้าตรู่ไม่ร้อนพอจะทำให้เธอเป็นลมพับ ถ้าอยู่ในสภาวะที่ร่างกายปกตินะ แต่วันนี้หญิงสาวไม่ไหวจริงๆ เธอทิ้งสายยางในมือแล้วทรุดฮวบลงเมื่อรู้สึกหน้ามืดขึ้นมา
“ว้าย!!! คุณหนูเป็นลมค่ะ คุณหนูเป็นลม!!”
แม่บ้านที่กำลังเดินอยู่แถวนั้นรีบวิ่งเข้ามาพยุง เอายาดมมาจ่อตรงจมูกทันทีทันใด คุณย่ารมณีย์ได้ยินก็รีบเดินออกมาดูหลานอย่างเป็นห่วง
“ยิหวาเป็นอะไรไปน่ะลูก เร็วๆ มาช่วยพยุงคุณหนูเข้าบ้านก่อน เร็ว” สิ้นเสียงคุณย่า ดนุตเป็นคนอุ้มหวันยิหวาเข้าบ้าน คุณย่าไม่ว่าอะไรเพราะมัวแต่เป็นห่วงหลานสาว
“โธ่เอ๊ย หลานย่าเป็นอะไรไปล่ะนี่”
“เมื่อเช้าดิฉันได้ยินเสียงคุณหนูอาเจียนนะคะคุณท่าน อาการเหมือนคนแพ้ท้องเลยค่ะ” เพียงเพ็ญมารดาของดน
