ชายชุดสวยร่นขึ้นเรื่อย ๆ ผ่านขาอ่อนขาวเนียน ซับในตัวบางสีขาวถูกดึงตามไปพร้อมกัน ภูดิศหลุบตาลงมองสิ่งที่เขาเพียรคิดถึงตลอดเวลา ตำแหน่งที่สร้างความสุขจนล้นทะลักได้ทุกครั้งเพียงแค่ผลักดันตัวตนเข้าหาความอวบอัดนูนเด่นเต็มสายตาคล้ายจะกวักมือเรียกให้แตะต้องสัมผัส
“อย่าค่ะ คนเต็มบ้าน” เธอเอ่ยปากห้ามเมื่อถูกจู่โจมหนักหน่วงขึ้นเรื่อย ๆ มือซุกซนเข้าใกล้สัดส่วนสำคัญเต็มที
เวลาแบบนี้ในหัวของเธอมีแต่เสียง หูสดับรับฟังตลอดเวลา แล้วแบบนี้เธอจะปล่อยให้เขาทำตามอำเภอใจได้อย่างไร แต่กระนั้นในส่วนลึกก็มีแต่ความโหยหาความอยากได้ใคร่รัก
“ไม่มีใครเห็นนี่นา อยู่ในห้องหับมิดชิดจะกลัวอะไร”
“กลัวใจตัวเองค่ะ” ปากก็บอกแบบนั้น แต่มือที่คว้าหมับบนมือใหญ่ ไม่ให้ผู้เป็นสามีทำอะไรที่เกินเลยไปมากกว่านั้น
“ผัวกับเมียอยู่ด้วยกันบนห้อง เร็วหรือนานใครๆ ก็รู้อยู่แล้วว่าทำไม” เขาบอก เลื่อนฝ่ามือจู่โจมฐานที่มั่นของเธอเข้าแล้ว
