Chapter 17
อินทัชสะดุ้งพอรู้ว่ายายเด็กขี้เหร่นั่นมาแล้ว เขานั่งตัวแข็งไม่กล้าหันไปมอง กลัวเธอเห็นเข้าแล้วนึกชอบเขา ไม่ยอมถอนหมั้นเหมือนอย่างที่เขาคุยกับมารดา
“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” เขารีบลุกขึ้น เดินหนีออกไปจากบ้าน ในขณะที่เด็กสาวเดินสวนเข้ามา
อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองเล็กน้อย นั่นทำให้อินทัชชะงักเท้าที่จะเดินออกไป
เขาตกใจที่เห็นคู่หมั้นวัยเยาว์ของตัวเอง เพราะเธอไม่เห็นเหมือนกับที่จินตนาการเอาไว้เลย เขาเลยเลี้ยวกลับไปนั่งที่เดิม ทำเอาคุณอินแก้วต้องขมวดคิ้วเข้าหากัน
“ไหนบอกจะไปคอนโดฯ ไปสิ แม่ไม่ได้ว่าอะไร” อินแก้วเอ่ยกับลูกชาย พลางหันไปมองเด็กสาวแล้วยิ้ม
“สวัสดีค่ะคุณป้า สวัสดีค่ะคุณทัช” เธอนั่งลงกับพื้นอย่างเจียมเนื้อเจียมตัว ก่อนจะยกมือไหว้คนทั้งสอง
ประโยคเรียกขานที่แสนห่างเหินทำให้อินทัชขัดหูยิ่งนัก เมื่อก่อนเธอเรียกเขาว่าพี่ ทำไมตอนนี้เรียกเขาว่าคุณ ท่าทีไม่ได้สนใจเขาเลยทำให้อินทั
