“ไหนท่านบอกว่าจะพาข้าออกมาซื้อของอย่างไรเล่า”
“ก็กำลังไปอยู่นี่ไงนั่งอยู่ในรถม้ามันว่างก็เลย…”
“เว่ย….เฟิง…หรง ท่านจะไม่เลือกสถานที่และเวลาเกินไปแล้วหากกล้าเข้ามาอีกข้าจะ….อื้อ”
นางพยายามดันตัวเขาออกแต่ท้ายที่สุดก็ต้องยอมแพ้แต่โดยดี นึกไม่ถึงว่าหลังจากที่เขาขับพิษจากกายออกสำเร็จจะทำให้เขามีพละกำลังมากขนาดนี้
เมื่อคืนนี้นางแทบจะหมดเรี่ยวแรงและยังเมื่อตอนเช้านี้อีก นึกไม่ถึงว่าพวกราชวงศ์จะมีบางอย่างเหมือนกัน นั่นคือ “ความต้องการที่มากผิดปกติ”
“อ้าปากสิขอดูลิ้นหน่อย แบบนั้นแหละซูเม่ย อาา…..”
รถม้าจอดที่หน้าหอเจิ้งหลิงซึ่งเป็นร้านตัดเสื้ออยู่นานแล้วแต่เว่ยเฟิงหรงกลับไม่พานางลงไปเสียที ซูเม่ยเสียเวลาจัดชุดให้เข้าที่อยู่นานพร้อมกับสายตาโมโหเมื่อลงจากรถม้ามาได้ นางก็พบกับต้าหมินจนไม่กล้าสบตาเขา เฟิงหรงหันมามองต้าหมินอย่างรู้กัน
“เจ้ารออยู่ที่นี่แหละข้าใช้เวลาไม่นาน”
“ขอรับคุณชาย เสี่ยวฟา
