“พี่สี่หากว่าก่อนหน้านี้ท่านชอบอิ่นหลงแล้วเหตุใดท่านถึงได้เลือกกำจัดนางไปเสียล่ะ”
“หุบปากเจ้าไปนางก็เป็นแค่เพียงองครักษ์ของข้ามิได้มีฐานะอื่น ๆ นางจะเหมือนสตรีผู้นั้นได้เช่นไร นางเป็นถึงบุตรีของท่านหมอหลวงไป๋เหลียนแห่งหยางโจวมีฐานันดรเทียบเท่าเหล่าขุนนางชั้นสูงการจะแต่งตั้งเป็นชายารองหรือพระสนมก็ล้วนทำได้ทั้งสิ้น”
“แต่ว่าพระองค์ทรงรับปากท่านแม่ทัพเหยียนเอาไว้ว่าจะดูแลเหยียนเฟยหย่าเป็นอย่างดีนะพ่ะย่ะค่ะ”
“ข้าก็มิได้จะละเลยนางเสียหน่อย ข้าก็จะทำตามข้อตกลงนั่นแหละน่าถึงอย่างไรในวันข้างหน้าข้าก็ยังต้องใช้งานเขาและกองทัพสกุลเหยียนของเขาอยู่ดี แต่ข้าก็ไม่เคยพูดนี่ว่าจะแต่งเพียงบุตรสาวของเขาเพียงคนเดียวน่ะ”
เสวียนอวี่ได้แต่ยิ้มอย่างพอใจและหันไปมองยังไป๋ซูเม่ยที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ซื่อจื่อแห่งหยางโจว
“ผ่านไปนานถึงเพียงนี้ นึกไม่ถึงว่าความคิดก็ยังสกปรกเช่นเดิม”
“ซูเม่ย เจ้าว่าอย่างไรนะ”
“เปล่าเจ
