บทที่ 31 รังแกคนเจ็บ NC25+

1154 Words

"อื้อ...คุณใส่เลยนะ...." ร่างอรชรทนการปลุกเร้าไม่ไหว จับข้อมือใหญ่เขย่าร้องขอ เสมือนเธอมีอารมณ์ร่วมเมื่อยามนิ้วชี้ยาวกระทุ้งใส่ร่องสวาท สมองขาวโพลนพล่าเบลอ ลืมอาการง่วงนอนก่อนหน้าหายเป็นปลิดทิ้ง "เธอแน่ใจนะ ถ้าขาถ่างขึ้นมาจะด่าทีหลังไม่ได้แล้ว" น้ำเสียงแหบพล่าบอก เขาอดทนมาตั้งนานนึกว่าเธอจะปฏิเสธ ร่างกำยำรีบชันตัวขึ้นในผ้านวมเปลื้องเสื้อถอดออกรวดเร็ว ก่อนแทรกกลางระหว่างโคนขาอ่อนจับชายกระโปรงชุดนอนถลกถอดทางศีรษะเล็ก ก้มลงบดขยี้จูบเร่าร้อนให้คนใต้ล่างระทวยอ่อน ปั่ก~ "อื้อ..เดน...บะเบาก่อน.." น้ำเสียงหวานเกือบขาดช่วงบอก หลังห่างหายเซ็กส์ไปร่วมเดือน ร่องชุ่มฉ่ำเหมือนจะปิดสนิทฉีกแยกออกตอนสอดใส่ เธอโน้มลำคอหนาลงจูบเงะงะตามประสบการณ์ที่อีกฝ่ายสั่งสอน ฝ่ามือบางลูบไล้ไปทั่วแผ่่นหลังกว้าง มันเสียวสยิวซ่านทุกอณูขุมขน "อีกแล้วนะ..แม่สาวน้อย" คนตัวสูงไม่ได้โกรธอย่างใด เวลาหญิงสาวจงใจใช้คำสนิทส

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD