ตอนที่ 10 ทีหลังไม่ต้อง
เธอเดินมาหยุดอยู่ใต้ตึกเรียน ก่อนจะล้วงเอาเงินที่เขาให้ออกมาดู มือเล็กเริ่มสั่นเท่าเมื่อได้รับรู้ว่าจำนวนเงินที่เขาให้มามันมีค่าถึงสามหมื่น
ตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยจับเงินจำนวนนี้เลยด้วยซ้ำ อาจจะเคยบเห็นแต่มันก็ไม่ใช่ของตัวเอง ทำไมเขาถึงให้เธอมากมายขนาดนี้ สำหรับเธอมันสามารถอยู่ได้หลายเดือนเลย แต่กับเขามันอาจเป็นเพียงเศษเงินเท่านั้น
“มิริน!” เสียงแหลมใสของใครสักคนดังขึ้นเรียกให้คนที่กำลังรู้สึกหัวใจเต้นแรงกับเงินที่อยู่ในมือ เธอรีบเก็บมันใส่กระเป๋าเอาไว้อย่างดี คิดว่าหากมีเวลาจะเอามันไปฝากไว้ในบัญชี ค่อยถอนมาใช้แค่อาทิตย์ละครั้งก็พอ เงินจำนวนนี้ถ้าไม่ต้องเช่าหอพักเธอคงใช้ได้อีกหลายเดือน
“พิงค์” หญิงสาวยิ้มกว้างเมื่อเห็นเพื่อน ก่อนจะเดินเข้าไปหา
ความรู้สึกของการมาเรียนวันนี้ไม่ต่างกับวันแรกที่เธอเข้ามาเรียนเลย ยังรู้สึกเต้นคงตื่นเต้นแบบวันนั้น อาจเป็นเพราะเธอ
