บทนำ

1128 Words

“ ไอ้หมาเพลิง ปล่อย! ” เสียงทับทิมตะโกนดังลั่นอยู่ในห้องรับแขก “ ไม่จะดูบอลจะดูทำไมนักหนาซีรี่ย์ดูทุกวันอยากได้พระเอกซีรี่ย์เป็นผัวรึไงวะ “ เพลิงเอ่ยเสียงดังขึ้นในมือก็กำรีโมตทีวีเอาไว้แน่น ร่างบางของทับทิมทั้งปีนทั้งป่ายจะเอารีโมตคืนมา ” เออ ถ้ามีผัวหล่ออย่างพระเอกในซีรี่ย์ก็เอาๆรีโมตมา ” “ ไม่ให้ ” “ ไอ้หมาเพลิง ฟ้องแม่รินแน่คอยดูเอามา ! ” “ ไปฟ้องเลย ไม่ให้เว้ย ” โอ้ยยยย…~ “ อย่าดึงหูสิวะ มันเจ็บ ! ” เพลิงร้องเสียงหลงออกมาเมื่อคนตัวเล็กที่คร่อมร่างเขาอยู่ดึงหูเขาอย่างแรง “ เอารีโมตมา ” “ ปล่อย…~อย่าดึงมันเจ็บ ไม่ปล่อยจับนมเลยนะ ” พรึบ! ร่างบางรีบดีดตัวออกจากคนใต้ร่างทันที เพลิงได้แต่ยกยิ้มชอบใจที่เห็นคนดื้อสลดลง ” หึ! ก็คิดว่าจะแน่กลัวโดนจับนม…? ” เพลิงเอ่ยถามคิ้วคมเลิกขึ้นเล็กน้อยมันช่างยั่วโมโหทับทิมได้เป็นอย่างดี “ หือ…ไอ้หมาเพลิงอุบาทว์มากทับทิมจะฟ้องแม่ริน ฟ้องพ่อพายุด้วย “ ” เชิญครับ แม่คนขี้ฟ้องเชิญฟ้องได้ตามสบายเลย” ปัก! ปัก! ปัก! มือเรียวทุบไปที่ไหล่แกร่งด้วยความโมโหเมื่อเห็นสีหน้าสายตายั่วยวนของชายหนุ่มที่นั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาหรู ตาคมเอาแต่จ้องมองทับทิมที่ยืนโมโหเขาจนหูแดงไปหมดอย่างนึกหมั่นเขี้ยว “ มานั่งตรงนี้ ” มือหนาตบเบาๆลงบนโซฟาข้างๆตัวเอง “ ไม่ งอนแล้วเพลิงใจร้ายกับทับทิมตลอดเลย ” ทับทิมรีบปรับโหมดตัวเองเอ่ยว่าคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ หึ! อย่ามามุกทับทิมนี่แหละดูซีรี่ย์เยอะจนจะกลายเป็นดาราเจ้าบทบาทแล้ว มานั่ง ” เพลิงที่อยู่กับทับทิมมาตั้งแต่เด็กรู้ทันเธอแทบทุกอย่าง รู้ว่าทับทิมชอบหรือไม่ชอบอะไร ทั้งสองค่อนข้างสนิทกันเป็นอย่างมากหลังจากที่ซันพี่ชายเพียงคนเดียวของทับทิมแต่งงานเพลิงก็รับหน้าที่ดูแลหญิงสาวต่อตามคำสั่งผู้เป็นแม่ แม้ทับทิมจะเพิ่งเรียนจบไปแต่ก็ยังเที่ยวเล่นสนุกกับขนม มิลิน เพื่อนสนิททั้งสองของเธอพ่อๆถึงกับออกปากห้ามไม่ให้ทำงานเพราะหน้าที่ทำงานหาเงินตกเป็นของสุภาพบุรุษทุกคนในบ้าน “ พูดยากจังวะ แม่พลอยออกจะน่ารักนี่อะไรกระโดกกระเดก “ ” เดี๋ยวฟ้องพ่อว่าเพลิงชมแม่น่ารัก “ ” เห๊อะ! ยัยขี้ฟ้องไปฟ้องเลย “ เพลิงหัวเราะเบาๆในลำคอกับคนตรงหน้าที่ขี้ฟ้องตั้งแต่เด็กโตแล้วก็ยังไม่หายอีกทั้งเขาไม่กลัวใครด้วยไม่ว่าพ่อคนไหนทุกคนรู้ดีว่าเพลิงเป็นผู้ใหญ่มากแค่ไหนอีกทั้งยังมีความรับผิดชอบสูงตั้งแต่เด็ก พรึบ! “ โดนแน่ ” ร่างบางทิ้งตัวลงนั่งอย่างแรงข้างๆเพลิงพลางเอ่ยพูดออกไปเธอจะฟ้องพ่อจริง แขนเรียวสองข้างกอดอกตัวเองไว้แน่น คนตัวสูงเอาแต่ลอบมองคนด้านข้างยิ้มๆกับความขี้งอน ขี้ด่าไม่เคยยอมอะไรเขาเลย ทว่าผ่านไปไม่นานการดูบอลไม่สนุกเท่าซีรี่ย์ทำให้ดวงตาคู่สวยค่อยๆหลับตาลงหัวเล็กซบลงบนไหล่แกร่งบอกให้เพลิงรู้ว่าคนข้างๆเขาหลับไปแล้ว “ น่ารักแค่ตอนหลับจริงๆ กูละเหนื่อย ” เพลิงเอ่ยพึมพำใบหน้าหล่อฉายยิ้มกว้างไม่บ่อยนักที่เพลิงจะยิ้มแบบนี้ออกมา มือหนาตบเบาๆบนหน้าขาของคนหลับราวกับกล่อมน้องนอน ตาคมก็เอาแต่ดูบอลนัดสำคัญในจอทีวีขนาดใหญ่เงียบๆ - หลายชั่วโมงผ่านไป - ทับทิมที่หลับอยู่บนไหล่แกร่งค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นใบหน้านวลสวยเงยหน้าไปมองก็เห็นร่างหนานั่งพิงโซฟาหลับอยู่มืออีกข้างก็ยังถือรีโมตไว้แน่นส่วนอีกข้างก็วางอยู่บนตักเธอ ดวงตาคู่สวยเอาแต่จ้องมองใบหน้าขาวเนียนที่ดูแลตัวเองมาอย่างดีสันจมูกโด่งได้รูปกับเรียวปากสีชมพูราวกับผู้หญิง “ แอบมองทำไม ” “ อุ๊บ! ” ทับทิมรีบหลับตาปี๋ลงอีกครั้งเมื่อได้ยินอีกคนเอ่ยถาม “ หึ ! อย่ามาแกล้ง ” เพลิงไม่ได้หลับอย่างที่อีกคนคิดเขาแค่เพิ่งดูบอลจบและพักสายตาก็เท่านั้น “ น้ำลายไหลปะเนี่ย อะไรเปียกๆวะ ” มือหนาลูบๆคลำๆบนไหล่ตัวเองเขาแค่แกล้งคนตัวเล็กข้างๆก็เท่านั้น “ จะบ้าเหรอไม่ใช่เด็กที่จะนอนน้ำลายไหล ” “ แน่ใจว่าไม่เด็กแต่ที่ดูจากสายตามันเล็กมากนะ ” เพลิงเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มก่อนจะจ้องมองไปยังเต้าสวยของคนด้านข้าง “ หือ…ไอ้หมาเพลิงทุเรศมากเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ” มือเรียวสองข้างยกขึ้นมาปิดหน้าอกตัวเองและเอ่ยด่าอีกคนออกไป ฮ่า…ฮ่า…ฮ่า เพลิงระเบิดหัวเราะดังลั่นออกมาเขาแค่อยากแกล้งอีกคนก็เท่านั้นการได้เห็นอีกคนโมโหมันคือสีสันในชีวิตของเขา “ ไปทำอะไรให้กินหน่อยสิหิวข้าว ” “ ไม่อยากใจร้ายก็ทนหิวไปเถอะ ” “ ทับทิมไปเร็ว หิวมากอุสาห์ให้ซบไหล่หลับนี่ไม่เคยมีใครได้นอนบนไหล่นี้เลยนะ ” เพลิงเอ่ยบอกมันจริงอย่างที่เขาว่าผู้หญิงหน้าไหนก็ไม่มีทางได้เข้าใกล้เขาเพลิงเว้นระยะห่างกับสตรีทุกคนไม่ว่าจะเพื่อนในชั้นเรียนเขาเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กมีเพียงน้องสาวและพี่ๆน้องๆของเขาเท่านั้นที่เพลิงจะพูดคุยด้วย “ อย่าเถอะ ได้ข่าวว่าสาวตามไม่พักเลยที่มหาลัย ” “ ใครบอก…? ” “ ไม่เห็นต้องมีใครบอกเลย ” “ เนื้อหอมแล้วทำมาเป็นพูด ” “ รู้ได้ไงว่าเนื้อหอมเคยหอมแล้วเหรอ ” เพลิงยื่นหน้าเข้าไปเอ่ยพูดใกล้ๆที่แก้มนวลของทับทิม “ ไอ้หมาเพลิง ! ” “ ทำไมอยากหอมเหรอ ลองหอมดูสิจะได้รู้ว่าเนื้อหอมจริงไหม ” “ ชิ! ฝันไปเถอะ สั่งพิซซ่ากินดีกว่า “ ” ไม่ทับทิมกินอย่างอื่นที่มันมีประโยชน์บ้าง “ ” ไม่จะกิน “ ” เอามานี่สั่งเอง “ มือหนาแย่งมือถือราคาแพงของทับทิมไปเพื่อจะสั่งอาหารเอง ” กลับไปเลยนะอยู่ก็เอาแต่ขัดใจ “ ” ไม่กลับ “ ” เพลิง ! “ ” พูดมากจูบเลยนะ “ ” …….. “ ทับทิมปิดปากตัวเองลงทันทีเพราะรู้ว่าคนข้างๆทำจริงแน่ ^^

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more