แบบนี้เขายังเรียกว่าน้องอยู่ไหม..?

1816 Words

- ภายในรถสปอร์ตหรู - “ ทำหน้าให้มันดีๆยัยแมวน้อย ” “ ยุ่ง! ” “ มาทำไมที่นี่..? ” “ ยุ่ง! ” เอี๊ยด!! เมื่อถามดีๆแล้วคนข้างๆยังไม่ยอมพูดดีด้วยมือหนาตบไฟเลี้ยวหักพวงมาลัยเข้าไปจอดข้างทาง ” จอดทำไม “ ” ถามว่ามาทำไม ตอบ ” “ ก็มาชื่อลูกชิ้นไง เอาของทับทิมทิ้งทำไม!!!!! ” ฝ่ามือเรียวเล็กทาบลงบนใบหน้าหล่อของคนขับแล้วออกแรงผลักจนร่างหนาเอนไปชิดติดกับประตูรถ เธอทั้งโกรธ ทั้งโมโหกับอีกคนที่เอาลูกชิ้นทอดของเธอโยนทิ้งถังขยะไป หมับ! “ หือ…ยัยแมวน้อย ” มือหนาจับหมับเข้าที่ข้อมือเรียวเล็กและเอ่ยเรียกอีกคนด้วยความหมั่นเขี้ยวตาคมจ้องมองใบหน้าสวยยิ้มๆ “ ฟ้องแม่รินแน่คอยดูว่าเพลิงกับสายแอบมาสัก โดนแน่ ” เธอพูดใส่หน้าเขาและยู่หน้าใส่เล็กน้อย “ แก่นนัก ขี้ฟ้องก็ไม่หาย ” นิ้วเรียวยาวบีบไปที่จมูกเล็กๆกรามหนาบดเข้าหากันด้วยความหมั่นเขี้ยว “ โอ้ย…ไอ้หมาเพลิงจะฆ่ากันหรือไง ” เมื่อรู้สึกหายใจไม่ออกอีกคนก็ร้องโวยวายออกมา “ เออ…ฆ่าให้ตายไปเลย ” ปัก! ปัก! ปัก! “ ไม่หล่อทีนึงแล้วยังจะใจร้ายอีก ” “ นี่ยังไม่หล่ออีกเหรอ แบบไหนถึงจะหล่อ หืม... ” มือหน้าจับไปที่ปลายคางเล็กให้หันมามองหน้าตัวเองดวงตาคู่สวยจ้องมองไปในตาคมที่ด้านในมันมีภาพสะท้อนตัวเธออยู่ในนั้น “ ตอบมาถ้าเพลิงไม่หล่อแล้วแบบไหนถึงเรียกว่าหล่อ ” เขาเอ่ยถามคนตรงหน้าขึ้นอีกครั้ง คิ้วคมเลิกขึ้นสูงเพื่อรอฟังคำตอบ “ เออ….เออ…กะ ก็สายฟ้าไงหล่อ สายหล่อ ” เธออ้ำๆอึ้งๆก่อนจะตัดสินใจตอบออกมา “ หึ…เหรอ ” เพลิงทำเพียงหัวเราะเบาๆในลำคอและเอ่ยถามคนตรงหน้ายิ้มๆ รอยยิ้มที่ทำให้สติอันน้อยนิดของหญิงสาวเหมือนจะล่องลอยหายไป “ ออกรถสิยิ้มอยู่ได้ ชิ! ” “ ไปกินข้าวก่อน หิวข้าว ” “ แต่ทับทิมไม่หิว “ ” เงียบแล้วนั่งเฉยๆ “ “ คนเอาแต่ใจ เอาแต่ใจที่สุดเลย ฟ้องแม่รินแน่ ” เพลิงได้แต่อมยิ้มน้อยๆให้กับคนด้านข้างและขับรถออกไปทันทีจนมาถึงห้างหรูย่านใจกลางเมือง รถสปอร์ตหรูสีดำขลับขับเข้ามาจอดยังช่องจอดรถ vip ของห้างที่แม่ของฟาโรเป็นหุ้นส่วนใหญ่ “ ลงมา ” “ ไม่! ทับทิมไม่หิว ” เขาเดินมาเปิดประตูฝั่งข้างคนขับแต่คนดื้อก็ยังนั่งกอดอกนิ่งไม่ยอมลงมาจากรถ ” จะลงมาดีๆหรือจะให้อุ้มลงมา “ ร่างหนาโน้มตัวลงไปพูดใกล้ๆใบหูเล็กลมหายใจอุ่นร้อนรินรดลงข้างๆใบหูทับทิมรีบย่นคอหนีทันที ทับทิมที่รู้ตัวเองดีว่าคนอย่างเพลิงไม่เคยพูดเปล่าเขาทำจริงกับทุกคำพูดของเขาแน่นอนรีบลงจากรถจนกระโปรงตัวสั้นที่ใส่อยู่ร่นขึ้นสูงเผยให้เห็นต้นขาขาวๆ “ กระโปรงอะไร ชอบใส่นักไอ้ตัวสั่นๆเสื้อผ้าหมาแมวเนี่ย ” มือหนาจัดเสื้อผ้าของคนตรงหน้าให้เข้าที่ก่อนจะก้มลงไปดึงกระโปรงลงให้ปากก็เอาแต่พร่ำบ่น ทับทิมได้แต่ยืนมองการกระทำของอีกคนเงียบๆแม้เพลิงจะอายุห่างจากทับทิม 2 ปีแต่เขาก็ยังมีความเป็นผู้ใหญ่ มีเหตุมากกว่าตัวเธอเองเสียอีก “ ไปเถอะเพลิงหิวข้าวมากจะกินอะไรเลือกมา ” “ อะไรก็ได้ ” “ งั้นเดี๋ยวโทรถามเฮียก่อนอะไรก็ได้มันขายตรงไหน ” มือหนาล้วงมือถือราคาแพงออกมาจากกระเป๋ากางเกงยีนแบรนด์ดังที่สวมใส่อยู่และกดโทรออกทันที..ไม่นานปลายสายก็กดรับสาย “ เพลิงว่าไง ” “ เฮียห้างเฮีย อะไรก็ได้ มันขายตรงไหน…? “ ” อะไรวะ…? “ ฟาโรเมื่อกดรับสายก็ได้ยินคำถามชวน งง ” ก็ อะไรก็ได้ มันขายตรงไหนผมพาทับทิมมากินข้าวบอก อะไรก็ได้ ผมก็เลยโทรมาถาม ” “ กวนตีนมากไอ้สัส! กูประชุมอยู่ก็ต้องมานั่ง งง กับคำถามของมัน เวรกรรมของกูจริงๆ ” ฮ่า…ฮ่า…ฮ่า เพลิงระเบิดหัวเราะเสียงดังออกมาเขาแค่อยากตั้งใจจะแกล้งคนข้างๆแต่ดูเหมือนจะได้แกล้งฟาโรซะมากกว่า “ ไม่มีขายโว้ย อะไรก็ได้ แต่ละคำถามของมันทำกูเกือบตกเก้าอี้ ” “ ไม่มีขาย งั้นก็แค่นี้นะครับ ” “ เดี๋ยวเพลิง “ ” ครับ…? “ ” ฝากดูน้องด้วยนะเดี๋ยวพ่อตากูจะบ้าซะก่อน เฮียน่าจะกลับพรุ่งนี้ ” “ ได้ครับ เดี๋ยวก่อนกลับจะแวะไปรับ ” “ ขอบใจมากแค่นี้นะกูประชุมอยู่ อะไรก็ได้ ไม่มีขายด้วยไอ้สัส! ” ฟาโรกดวางสายไปทันทีเพลิงและเด็กๆทุกคนเรียกฟาโรว่าเฮียตามพราวฟ้าและทุกคนก็สนิทสนมกับมาเฟียหนุ่มเป็นอย่างมาก “ อะไรก็ได้ ไม่มีขายกินอะไรว่ามา ” ” ….. “ เงียบ…ความเงียบมันกระตุ้นให้เพลิงอยากที่จะแกล้งอีกคนขึ้นมาอีกร่างหนาเดินต้อนคนตรงหน้าทำให้สองขาเรียวค่อยๆถอยหลังหนีจนแผ่นหลังบางชนเข้ากับกำแพงปูนที่ลานจอดรถ ” บอกมากินอะไร…? “ ร่างหนายืนแนบชิดกับอีกคนจนได้กลิ่นน้ำหอมราคาแพงของเขา ” ห้ามตอบอะไรก็ได้ “ ” เนื้อย่างเกาหลี “ ” ก็แค่นั้น “ ทับทิมที่รู้สึกกลัวสายตาของอีกคนจำต้องเอ่ยบอกออกไป สายตาที่เพลิงมักจะใช้ข่มขู่เธออยู่บ่อยครั้งเวลาที่เธอดื้อ ทับทิมนอกจากจะปากจัด เถียงเก่งแล้วเธอก็ยังดื้อมากๆเวลาที่อยู่กับเพลิง มือหนาจูงมือเรียวเดินเข้ามาในห้างที่ในช่วงเที่ยงของวันมีคนค่อนข้างเยอะและร้านอาหารคนแน่นทุกร้านจนมาถึงร้านอาหารเกาหลี “ 2 ท่านนะคะ ” พนักงานของร้านเอ่ยถามลูกค้าอย่างมีมารยาท “ ครับ ” “ ทางนี้ค่ะ ” พนักงานเดินนำทั้งสองเข้าไปโต๊ะที่ว่างอยู่ 2 ที่นั่งตั้งผงาดอยู่กลางร้าน ทุกคนในร้านเอาแต่มองตามทั้งสองบางโต๊ะก็เอาแต่พูดถึงเอ่ยชมเพลิงจนทับทิมได้ยิน ” นั่นคุณอคินเจ้าของผับนี่ “ ” ใช่ หล่อเน๊าะ ส่วนผู้หญิงที่มาด้วยญาติเขาใช่ไหมลูกสาวเพื่อนสนิทพ่อเขา “ ” เหรอ ผู้หญิงก็สวยนะ “ ” อือ รวยทั้งสองคนเลย ครอบครัวนี้มีแต่รวยๆ “ “ เชอะ! ไปไหนก็มีแต่คนชมนะจะอ้วก ” ทับทิมเอ่ยขึ้นเมื่อได้ยินโต๊ะที่เพิ่งเดินผ่านมาเอ่ยชมเพลิง “ หึ…ทำไมหึง..? ” “ หึงทำไมไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย ” “ งั้นเหรอ “ ” พูดมากจริง “ ” อยู่กับคนที่มีปากเหมือนนกแก้วนกขุนทองแบบนี้ลองไม่พูดสิ “ ” ไอ้หมาเพลิงใครเป็นนกแก้ว นกขุนทอง “ ” ก็ยัยนี่ไงยังจะถามอีก “ มือหนายกขึ้นมาโยกหัวคนตัวเล็กด้านข้างเบาๆก่อนจะเดินลงไปนั่ง ทั้งสองสั่งอาหารหลายอย่างไม่นานพนักงานก็ยกออกมาเสริฟ์ เพลิงกำลังตั้งใจย่างเนื้อให้อีกคนทว่าในขณะนั้นเอง… ” ทับทิม “ เสียงแหบห้าวของใครบางคนเอ่ยเรียกทับทิม ” มากินข้าวเหรอ ดีใจจังที่เจอทับทิมที่นี่ “ ” ออ..อือ ตรินกลับมาจากต่างประเทศตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอ “ “ มาถึงเมื่อคืนนะ ” ตรินเพื่อนร่วมคณะที่ชอบพอทับทิมมาตั้งแต่เรียนปี 1 แต่ทุกครั้งที่เขาเข้าใกล้ทับทิมจะเจอซันและสกายที่คอยขัดเขาตลอดจนเรียนปี 3 ชายหนุ่มก็ย้ายตามครอบครัวไปเรียนต่อที่ต่างประเทศเพิ่งจะกลับมาถึงเมื่อคืนนี้ตลอดเวลาที่เขาอยู่ที่นู้นก็พยายามติดต่อทับทิมทางไอจีมาตลอดแต่แปลกที่ทับทิมอ่านข้อความของเขาและไม่เคยตอบกลับเขาเลย “ ตรินส่งข้อความหา ทับทิมเปิดอ่านทำไมไม่ตอบเลยละ“ ” หือ..ตรินทักมา ? “ ” อือ แทบทุกวันอะแต่ทับทิมไม่เคยตอบเลย “ เพลิงได้แต่ยกยิ้มมุมปากเมื่อได้ยินคำถามนั้นของตริน ด้านทับทิมก็เอาแต่ทำหน้า งง เพราะเธอไม่เคยเห็นหรืออ่านข้อความของเขาเลย “ไปนั่งกับตรินไหมจะได้คุยกันไง ” ปัง! มือหนาวางที่คีบอาหารในมือลงอย่างแรงเมื่อได้ยินประโยคนั้นของผู้มาใหม่ ตรินทำราวกับไม่เห็นเพลิงที่นั่งอยู่ “ ขอโทษที่พี่ลืมทัก สวัสดีครับน้องเพลิง ” ตรินเอ่ยทักทายเพลิงเขาเคยเห็นเพลิงอยู่บ่อยครั้งในมหาลัยและจะเป็นเพลิงเนี่ยแหละที่จะชอบอยู่กับทับทิมบ่อยๆเวลาที่ซันกับสกายมีเรียน “ ไปทับทิมไปนั่งด้วยกัน ” “ มากับกูทำไมต้องไปนั่งกับมึง… ? ” เพลิงเอ่ยเสียงเย็นออกมาตาคมจ้องมองไปยังชายหนุ่มรุ่นพี่อย่างเอาเรื่อง ” ขอโทษนะคะขอเสริฟ์น้ำค่ะ “ พนักเอ่ยบอกตรินที่ยืนขวางทางเพื่อจะเสริฟ์น้ำให้ลูกค้า พรึบ ! ” คิดเงินเลยครับ “ มือหนาส่งบัตรแบล็กการ์ดให้พนักงานไปเพื่อจะชำระค่าอาหารก่อนจะยืนขึ้นเต็มความสูง “ แต่ลูกค้ายังไม่ได้ทานเลยนะคะ ” “ ผมรู้สึกไม่ชอบบรรยากาศในร้านครับ ” “ ค่ะ ค่ะ “ พนักงานรีบรับบัตรและเดินไปยังเคาว์เตอร์คิดเงินทันที “ เพลิงแต่เรายังไม่ได้กินเลยนะ ” “ ไปกินร้านอื่น ” มือหนาจับไปที่มือเรียวแล้วพาเดินออกจากโต๊ะไปทันที “ ทับทิมเดี๋ยวสิ ” ตรินที่ไม่คิดยอมเดินตามทั้งสองออกมานอกร้านเพราะเขายังพูดธุระของเขายังไม่จบ “ ทับทิมตรินของเบอร์ทับทิมเอาไว้หน่อยสิไว้นัดเจอกัน ” “ ทำไมต้องเจอ…? ” “ เกี่ยวอะไรกับน้องครับ..? ” “ เกี่ยวกับกูแน่ ” “ เป็นแค่น้องก็อย่ามากักสิวะ! ” ตรินเอ่ยขึ้นเพราะหลายปีที่ผ่านมาคนรอบตัวของทับทิมเอาแต่กักเขาอยู่แบบนี้เสมอ “ อ๊ะ…อือ ” ทั้งสองยืนถกเถียงกันอยู่หน้าร้านอาการเกาหลีมือหนาจับท้ายทอยเล็กล็อกไว้แน่นก่อนจะก้มลงไปจูบที่เรียวปากสวยของทับทิมท่ามกลางสายตาคนทั้งห้าง “ แบบนี้เขายังว่าเรียกว่าน้องอยู่ไหม…? อย่ามายุ่งกับคนของกูอีกหรือแม้แต่คนในครอบครัวกู ” เพลิงชี้หน้าตรินและเอ่ยบอกเสียงลอดไรฟันมีเพียงทับทิมที่ยังยืนอึ้งอยู่ที่เดิมเธอ งง และตกใจกับการกระทำของเพลิงทุกครั้งเขาทำเพียงแค่ขู่ไม่เคยจูบเธอจริงเลยสักครั้ง ^^

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more