ถึงบ้านช้องนางรีบอาบน้ำอาบท่าให้ลูกแล้วเข้าครัวทำอาหาร ปล่อยให้เด็กน้อยเล่นกับตา ส่วนคุณยายยังคงเย็บผ้าเพราะแม่เธอบอกว่าไม่ทำก็เหงา แต่เราไม่ต้องทำเอาเป็นเอาตายแบบเมื่อก่อนแล้วเพราะเธอส่งเงินกลับบ้านอยู่เป็นประจำ
ช้องนางทำผัดกะเพราไม่ใส่พริกให้ลูกสำหรับเด็กน้อยและเธอ เธอจะกินข้าวพร้อมลูกเสมอ ส่วนของแม่กับพ่อท่านมักทำกินเอง
ทำเสร็จยกมาวางบนโต๊ะเขียนหนังสือ มีจานใส่ข้าวสองใบเป็นของเธอและของลูก กับผัดกะเพราจานนึง เด็กหญิงข้าวสวยส่ายหน้า
"ไม่หิวเหรอคะ"
"ยังไม่หิวค่ะ ลูกชิ้นที่ลุงเข้มซื้อให้ยังเต็มท้องข้าวอยู่เลยค่ะคุณแม่"
"งั้นเก็บไว้กินเย็นๆ แล้วกัน" เผื่อทุ่มสองทุ่มลูกเธอหิวอีก
"ค่ะ"
ช้องนางจึงเอาไปเก็บและกวาดข้าวคืนลงในหม้อ เดินกลับมานั่งลงข้างลูกที่กำลังเอาการบ้านออกมาทำ
ช้องนางปล่อยให้ลูกได้ใช้สมาธิทั้งที่มีประโยคที่อยากคุยกับลูกเต็มหัว แต่เธออดทนรอจนข้าวสวยทำเสร็จแล้วเก็บเข้ากระ
