บทที่ 32
ความสุขจริงหรือ
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา..เป็นช่วงปิดภาคเรียน อ้ายจึงมีเวลาช่วยศิตาทำคุกกี้มากขึ้น สองแม่ลูกขมีขมันในการบรรจุลงถุง แม้ไม่มีหนี้ก้อนโต แต่ยังมีค่าใช้จ่ายจิปาทะ ค่าเช่าบ้าน ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าอาหาร อีกอย่างก็ต้องเก็บเงินดาวน์บ้านสักหลัง เผื่ออนาคตหากศิตาไม่อยู่ เธออยากให้ลูกมีที่พักอาศัยเป็นของตัวเอง ไม่ต้องเช่าเหมือนทุกวันนี้
ศิตาถามไถ่ถึงเงินห้าหมื่นที่ไทป์จ่ายหนี้แทน และก็ได้คำตอบว่าอ้ายเอาเงินทำงานพิเศษหลังเลิกเรียนทยอยจ่าย ซึ่งความจริงชายหนุ่มไม่รับคืนสักบาท เหตุนี้อ้ายก็ยิ่งปลื้มและรักเขามากขึ้นไปอีก
“พรุ่งนี้บ้านยิปโซจะไปหัวหิน อ้ายไปได้มั้ยคะ” อ้ายอ้อมแอ้มพูดออกมา ในขณะกำลังเก็บล้างอุปกรณ์ทำคุกกี้ หลังจากทุกอย่างเสร็จสิ้น
“ไปเถอะอ้าย นานแล้วนะที่หนูไม่ได้ไปทะเล แม่ไม่ว่าหรอกจ้ะ”
คนเป็นแม่ยิ้มให้ลูกสาวเพียงคนเดียว รู้สึกผิดที่ทำให้ชีวิตอ้ายลำบาก จากที่เที่ยวทุกอา
