บทที่ 11
ยัง
หลังจากทริปเที่ยว เจคอปก็ป่วยนอนโรงพยาบาล ทำให้ไทป์ต้องนอนเฝ้า เขาจึงมีเหตุผลเพื่อใช้หลบหน้าอ้าย ที่เอาแต่ทักแชทถามเรื่องคืนนั้น
คนบ้าอะไร จะไม่รู้ว่าตัวเองเอากับผู้ชายแล้วหรือยัง ใจหนึ่งก็คิดว่าเธอไม่รู้จริง ๆ อีกใจก็คิดว่าแกล้งโง่ เพื่อหาเรื่องคุย ดีหน่อยที่ไม่โผล่มาที่คณะ ไม่งั้นคงทำตัวไม่ถูก ขอหนีอีกสักพัก เพราะยังคิดไม่ออก จะแก้ปัญหาอย่างไร
ไม่น่านัวเนียตั้งแต่แรก สุดท้ายก็กลายเป็นวัวพันหลัก ยิ่งไม่ชอบ ก็ยิ่งมีเรื่องพัวพันเยอะขึ้นทุกที
กูอยากจะบ้าตายรายวัน!
อายะก็หาย บอกว่าป่วยแล้วก็เงียบ ส่งภาพมาสองสามภาพแต่ไม่มีคลิป ทักแชทส่วนตัวก็ไม่ตอบ ขนาดจะโดเนทให้สองหมื่น ยังไม่อ่าน น่าสงสัยชะมัด
หรือว่า..
ไม่ ไม่ใช่แน่นอน ยังไงก็ไม่อยากให้เป็นเธอ ไทป์ถกเถียงกับตัวเอง จนสุดท้ายก็ฟุบหน้าลงบนโต๊ะเรียนจนกวินเหล่มอง
“มึงเป็นอะไร”
“กูเหนื่อย” ตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนล้า
“เหน
