“About this morning… I’m so sorry...” panimula niya. Mababa ang tono ng kanyang boses na ramdam mo talaga ang pagsisi. Nakatingin lang siya diretso sa aking mga mata. Kahit papaano ay hindi ko maiwasang manlambot ng kunti like gosh… nag-so-sorry lang naman ang pinkarespetadong don ng isla sa isang babaeng tulad ko.
“I knew you saw Prexie got out on my room and I know very well what are you thinking...” So inaamin niya May kung anong sakit nanaman ang namuo sa aking dibdib. Tila ba ayoko ng marinig ang mga detalye at baka masaktan lang ako lalo. Hindi ko namalayan ay medyo namumula na pala ang mata ko sa mga nagbabadyang luha. Hindi ko akalain na ganito pala ako kaiyakin.
“Hey,” rinig kong ani niya sabay tayo para abutin ang braso ko pero pinigilan ko siya.
“Don’t touch me, freaking moro
