สองวันต่อมาเธอก็มาส่งแอนนี่ที่สนามบินเพราะแอนนี่เดินทางวันนี้ เราสองคนร่ำลากันด้วยความเศร้าน้ำตาที่ว่าจะไม่ไหลมันก็ไหลออกมาอย่างห้ามไว้ไม่อยู่ เราสองคนเป็นเพื่อนกันมานานหลายปีสนิทกันมากแอนนี่คอยช่วยเหลือและให้คำปรึกษาเธอทุกเรื่องจริงๆ
"เราคงเหงามากแน่ๆ" เธอพูดพร้อมกับเช็ดน้ำตาที่ไหล
"ไว้ถ้าปิดเทอมฉันจะขอพ่อกับแม่มาเที่ยวหานะ" แอนนี่ก็ร้องไห้ตามเธอเหมือนกัน
"อื้มมม อย่าลืมกันนะ เจอเพื่อนใหม่แล้วอย่าลืมเพื่อนเก่าอย่างฉันนะ"
"ไม่ลืมหรอกยัยเฉิ่มเพื่อนรัก^^" เราสองคนยืนกอดกันร้องไห้จนพ่อกับแม่ของแอนนี่เดินมาตามเพราะได้เวลาแล้ว
"บ๊าย บาย โชคดีนะ" เธอยืนโบกมือให้เพื่อนรักเพียงคนเดียวของเธอก่อนที่แอนนี่จะเดินลับตาไป
ตอนนี้เธอไม่มีเพื่อนที่จะคอยให้คำแนะนำหรือปรึกษาอะไรอีกแล้วเธอเหมือนตัวคนเดียวแล้วจริงๆเพราะเธอกับสกายก็ดูเหมือนจะค่อยๆห่างกันแม้จะไม่ได้บอกเลิกกันก็ตาม
"กลับมาแล้วเหรอครับน้องฟ
