“อย่ามาสอนผม แค่ทำหน้าที่ของคุณพอ นางบำเรอก็คือนางบำเรอ นางบำเรอไม่ใช่เมีย ที่จะมาคอยเตือนสติผัว” เอกภพว่าให้หญิงสาวซึ่งๆ หน้า เขาอยากให้เธอตระหนักถึงสถานะของตนเอง ไม่ใช่พยายามให้เขาทิ้งความแค้น ทั้งที่คนอย่างบิดาของเธอไม่ควรได้รับการอภัยเลยสักนิด
“ค่ะ ฉันจะจำใส่ใจไว้” มายาวีตอบออกไปด้วยความเจ็บใจ เธอไม่น่าพูดออกไปเลย เธอก็น่าจะรู้ว่าเขาไม่พอใจในตัวบิดาเธอเป็นอย่างมาก และมันก็เร็วเกินไปที่เขาจะอภัยให้บิดาเธอ เพราะเขาเพิ่งสูญเสียบิดาของเขา
“งั้นก็ดี มาเริ่มงานของคุณได้แล้ว ก่อนที่ผมจะอารมณ์เสียจนหยุดพิศวาสในตัวคุณ” เอกภพอ้าแขนกว้าง เพื่อให้เธอเข้ามาในอ้อมกอดเขา ซึ่งมายาวีก็ต้องยอมทำตามอย่างเลี่ยงได้ เธอได้แต่คิดว่าถ้าเขามีอะไรกับเธอบ่อยๆ ความต้องการที่เขามีต่อร่างเธอมันก็จะค่อยๆ ลดลง ถึงตอนนั้นเธอจะเป็นอิสระจากเขา
ร่างบางค่อยๆ เข้าไปหาเขาตามคำสั่งของเขา เอกภพเห็นดังนั้นก็รั้งร่างบางเข้าไ
