แน่นอนว่าปุณณ์โกรธเป็นอย่างมาก เขาจึงมารอบิดาที่หน้าเรือนใหญ่ของเขา และแน่นอนว่าคุณปัณณ์ก็ตรงมาที่นั่นเหมือนกัน
“พอเข้ามาที่นี่ทำไม อยากโดนข้อหาบุกรุกเหรอ” บุตรชายเอ่ยถามด้วยความไม่พอใจ
“ฉันจะโดนข้อหาอะไรก็ช่างมันเถอะ แกอยากจะทำอะไรก็ทำ ที่ฉันมาวันนี้ฉันแค่ไม่ต้องการลูกอย่างแกต้องมาซ้ำรอยฉัน” คุณปัณณ์เอ่ยออกมาอย่างไม่ยี่หระ
“ผมไม่มีทางซ้ำรอยคนอย่างพ่อหรอกครับ ไม่ต้องเป็นห่วง” ปุณณ์โต้กลับบิดาด้วยแววตาแข็งกร้าว
“ทำไมจะไม่มีวันล่ะ ตอนนี้แกกำลังทำอยู่เลย” คุณปัณณ์เอ่ยออกมาพร้อมกับถอนหายใจ
“หมายความว่ายังไง” ผู้เป็นบุตรชายเอ่ยถามไปอย่างงงๆ เขายังไม่เข้าใจในสิ่งที่บิดาพูด
“หนูแพรท้อง แล้วแกคงรู้ใช่มั้ยว่าแมวที่ไหนมันเป็นพ่อของลูกในท้องหนูแพร ฉันไม่สนใจแล้วว่าแกจะไปรับช่วงต่อกิจการของฉันหรือเปล่า เพราะฉันมีทายาทแล้ว ต่อให้แกไม่กลับไปก็ไม่เป็นไร แต่ที่ฉันมาวันนี้ ฉันไม่อยากให้ลูกของแกเกลียด
