@เช้าวันใหม่
ผมขับรถออกมาจากโรงแรมในช่วงเช้าของวัน ยอมรับว่าตลอดค่ำคืนที่ผ่านมา สาเหตุที่ทำให้ผมข่มตาลงได้ เห็นจะเป็นเพราะการได้พูดคุยกับอีกคนก่อนนอน ระยะห่างที่เราทั้งคู่ไม่ได้ต้องการ ทั้งที่คิดว่าการมาด้วยกันมันดีที่สุด มันทำให้ความรู้สึกในส่วนลึกของหัวใจชัดเจนมาก ผมคิดถึงยัยนั่น และเมื่อคืนผมก็ได้บอกมันกับเธอ จนอีกคนเก็บอาการแทบไม่ไหว
'คะ คิดถึงเหรอพี่หลาม'
'คิดถึงจริงๆ ใช่ไหม ไม่ได้กำลังหลอกเด็ก ปอ.สามอย่างฉันอยู่ใช่ไหม'
ลึกๆ แล้วมันมีความรู้สึกดีใจ ที่สุดท้ายแล้วผมก็มีความหมายกับเธอจริงๆ
ผมขับรถมาเรื่อยๆ จนมาถึงหน้าบ้านหลังใหญ่ของน้ำหวานในช่วงเวลาเกือบเจ็ดโมง
ครืด~ ครืด~
ไม่ทันที่ผมจะได้ขับรถเข้าไปในตัวบ้าน สาเหตุเพราะประตูปิดอยู่ ผมจึงเลือกที่จะคว้าโทรศัพท์ขึ้นมา หมายจะกดรับสาย เมื่อเห็นว่าเบอร์ที่โชว์บนหน้าจอเป็นเบอร์ของใคร และมันก็เป็นจังหวะเดียวกับที่ประตูบ้านเปิดออกพอดี
