ผมมองเข้าไปในทิศทางที่คุณป๋าของน้ำหวานเดินหายออกไปอยู่บ่อยครั้ง ไม่มีวี่แววว่าจะกลับมา ความร้อนใจมันเกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า จนกระทั่ง แม่ของน้ำหวานที่นั่งอยู่กับผมเอ่ยทำลายความเงียบขึ้นมาบ้าง
"กังวลเรื่องคุณป๋าเหรอลูก"
"ครับ" ผมยอมรับตรงๆ แล้วดึงสายตามาหยุดที่คนถามแทน
"ในเมื่อคุณป๋ากำลังคุยเรื่องของผม ในบางเรื่องที่คุณป๋ายังไม่รู้ ผมก็เพียงแต่อยากอธิบายให้ผู้ใหญ่เข้าใจจริงๆ ...อ้อ อีกเรื่องนะครับ ที่คุณป๋าบอกกับผมว่าน้ำหวานมีเพื่อนชายที่สนิทมากตั้งแต่เรียนประถม ผมรู้ว่าน้ำหวานเป็นคนที่มีเพื่อนไม่เยอะมาก และหากเพื่อนคนนั้นเป็นคนคนเดียวกับที่ผมเคยพบ ผมมั่นใจนะครับ ว่าน้ำหวานและเพื่อนคนนั้น ไม่มีความคิดในรูปแบบที่เกินเลยต่อกัน ไม่มีวันเลยด้วย" ใจจริงผมอยากอธิบายในสิ่งที่รู้มา คือเพื่อนคนนั้นของน้ำหวานไม่มองหญิง แต่ก็สำเหนียกได้ว่า นั่นมันเป็นเรื่องส่วนตัวของอีกฝ่าย หากคนอื่นจะรับรู้ควา
