“ไม่เหนื่อยหรอก แค่นี้เอง แม่ทำได้อยู่แล้ว เห็นไหมว่าแม่แข็งแรงแล้ว”
“ค่ะ...แต่หนูก็ไม่อยากให้แม่หักโหมมากนัก แม่เพิ่งหายป่วยนะคะ”
“ขอบใจลูก ไม่ต้องห่วงหรอกนะ ทำงานของหนูให้เรียบร้อยเถอะ...ว่าแต่กานต์หายเงียบไปเลย แม่ชักเป็นห่วงเขาซะแล้ว ไปต่างบ้านต่างเมืองจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้”
“กานต์เขาเอาตัวรอดได้ค่ะ อย่าห่วงเขาเลยนะคะ...มาค่ะ...หนูช่วยเก็บ”
ร่างบางทำท่าจะก้มลงเก็บของเล่นที่ยังเกลื่อนพื้นแต่ก็ต้องชะงักเมื่อประตูบ้านเปิดออกและใครคนหนึ่งก้าวเข้ามา
“อ้าว...คุณแมท...ไหนว่าจะพักที่โรงแรมไงคะ หรือว่าลืมของอะไรเอาไว้”
รัชนีเป็นฝ่ายถาม แมทเทียสแม้อยู่ในชุดลำลองแต่ยังสง่างามตอบกลับว่า
“ไม่ลืมหรอกครับ ผมอยากกลับมาดูลูก”
“แล้วนี่มาคนเดียวเหรอคะ คุณศิรินทร์ล่ะคะ?”
“เซลี
