เจ้าสาวขอรัก

บทที่ 4/2

“ไม่ตอบก็ถือว่าไหวแล้วกัน”

“คุณฮัน..” เสียงของเธอถูกกลืนหายเมื่อริมฝีปากถูกบดขยี้ลงมา ลิ้นสากร้อนยังคงทำหน้าที่ได้ดี ทั้งเกี่ยวทั้งรัด สอดเสียบไปทั่วโพรงปากนุ่ม โดยไม่ปล่อยให้เธอตั้งตัว

ชายหนุ่มยกยิ้มพอใจเมื่อพาฝันเริ่มจูบตอบ ถึงดูเงอะงะก็พอให้อภัย นาทีนี้เป็นใครก็ได้ เพราะนับตั้งแต่รู้ว่าต้องแต่งงาน เขาก็ไม่เคยมีเซ็กซ์กับใครอีก ฝ่ามือหนาลูบไปไล้ตามสีข้าง วกกลับมายังเต้าเต่งตึง บีบขย้ำผ่านเนื้อผ้า พร้อมมอบจูบเร่าร้อนดูดดื่ม

หญิงสาวหลับตาซึมซับการเล้าโลม ไม่อาจปฏิเสธสัมผัสที่เขามอบให้ สถานที่อาจไม่เหมาะสม แต่เพราะไม่อาจขัดขืนจึงปล่อยเลยตามเลย และต้องสะดุ้งเมื่อใบหน้าหล่อเหลาซุกซบบนซอกคอ คมเขี้ยวฝังลงเนื้ออ่อนนุ่มจนต้องร้องบอก

“อึก! เจ็บค่ะ ทำเบาๆ สิคะ”

“เร้าใจดีออก..ยิ่งเป็นรอยแดงฉันก็ยิ่งชอบ อดทนนะคะเด็กดี”

ซีฮันป้อนคำหวาน นัยน์ตาของเขาอ่อนเชื่อมเว้าวอน เขาดูดดึงผิวกายเนียนละเอียด พลางแกะกระดุมชุดเดรสของเธอออก จากนั้นก็ลากลิ้นไปยังลาดไหล่ขาว ฝากฝังรอยสีกุหลาบไว้ทั่วบริเวณ ฝ่ามือบีบขย้ำเต้างามไม่ห่าง ปากก็ลากจูบต่ำลงไปบนเนินเนื้อที่มีบราเซียร์ห่อหุ้มอ

“ตาฮัน! แกทำอะไร!” ซูเจินเดินหน้าตึงเข้ามาในห้อง ทำให้หนุ่มสาวผละออกจากกันทันที

“อะไรครับเนี่ย” ซีฮันหัวเราะในลำคอ ไม่สะทกสะท้านกระดากอาย ผิดกับพาฝันที่รีบติดกระดุมลนลานลงมายืนบนพื้น เธองุดหน้าลงเพราะไม่กล้าสบตากับผู้มาใหม่

“ทำไมเป็นคนแบบนี้ ม๊าจะด่ายังไงแกถึงจะสำนึก”

“คนกำลังสวีตกับเมีย ม๊าก็มาขัดจังหวะ..เซ็งมากครับ”

ว่าจบก็เดินไปทิ้งตัวบนเก้าอี้ประจำตำแหน่ง ปล่อยให้พาฝันยืนก้มหน้าทำอะไรไม่ถูกอยู่ที่เดิม รอยยิ้มมุมปากของเขายั่วโมโหคนเป็นแม่ได้เป็นอย่างดี

“ถ้าอยากสวีตจริงๆ แกคงอยู่โรงแรม คงไม่ถ่อสังขารมาทำงานตั้งแต่เช้า..อย่ากวนประสาทให้มันมากนักนะ” ซูเจินพยายามระงับความโกรธอย่างถึงที่สุด

“แบบนี้ไงครับผมถึงไม่อยากให้ฝันมาทำงานด้วย ถ้าอยู่ในนี้ด้วยกันสองต่อสองจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง..งานการคงไม่ต้องทำ คงปั๊มหลานให้ม๊าอย่างเดียวเลย”

หนุ่มเจ้าเล่ห์ยักคิ้วให้คนที่เงยหน้ามองเขา ความจริงไม่ได้ตั้งใจเอาตั้งแต่แรก เขาแค่อยากกวนประสาทซูเจินก็เท่านั้น รู้ว่าผู้เป็นแม่ต้องกลับมาอีกรอบ จึงตั้งใจนัวเนียพาฝันให้เห็น เป็นการเรียกน้ำย่อยและหลอกตบตา ว่าเขาไม่ได้เฉยเมยอย่างที่คิด คือหนึ่งในแผนการเอาคืนนั่นเอง

“ม๊าควรทำยังไงกับแกดี”

ซูเจินเริ่มคิดว่าสิ่งที่ทำอาจผิด สงสารพาฝันขึ้นมาทันที เธอคงรับมือผู้ชายเจ้าเล่ห์อย่างซีฮันไม่ไหว ได้แต่หวังว่าการมีลูกจะช่วยผูกมัดให้ซีฮันอยู่กับพาฝันไปนานๆ เชื่อว่าชายหนุ่มไม่ได้เลวโดยสันดาน ที่เจ้าชู้ลอยชายไปเรื่อยเพียงเพราะเรื่องราวในอดีตที่ฝังใจก็เท่านั้น พาฝันน่าจะเป็นคนเดียวที่สามารถฉุดเขาให้กลับมาเป็นคนเดิม ซูเจินจึงตั้งความหวังไว้มากกับการแต่งงานของคนทั้งคู่

“ฝันขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” เมื่อทนฟังการโต้เถียงของสองแม่ลูกไม่ได้ พาฝันก็ต้องหลบไปเรียกสติ แต่ยังไม่ทันออกจากห้อง เสียงของซีฮันก็ดังขึ้นมาเสียก่อน

“เข้าห้องน้ำในนี้ก็ได้..เป็นเมียท่านรองอย่าใช้ห้องน้ำรวมกับพนักงาน” ซีอันชี้ไปยังห้องน้ำที่อยู่มุมสุดของห้องทำงาน

“ขอบคุณค่ะ” พาฝันรีบก้มหน้าเดินไปในทันที

“ไม่อยากมีลูกก็อย่าทำรุ่มร่ามกับน้อง และก็ช่วยไสหัวไปจากวงศ์ตระกูลซะเดี๋ยวนี้” ซูเจินพูดลอดไรฟัน

“ถ้าไม่อยากมีแล้วผมจะฟัดเด็กนั่นทำไม..ม๊าก็พูดแปลก” ซีฮันไหวไหล่ ไม่แยแสต่อความกรุ่นโกรธของอีกฝ่าย

“แกมันเชื่อถือไม่ได้”

“ถ้าม๊าคิดแบบนั้นตั้งแต่แรก แล้วให้ผมแต่งงานทำไม”

“แกเองต่างหากที่เต็มใจแต่ง”

“อย่าคิดเองเออเองสิครับ”

“ม๊าเลี้ยงมากับมือทำไมจะไม่รู้ แค่อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่แล้วตาฮัน”

“ม๊าคาดหวังกับการแต่งงานของผมมากไปหรือเปล่าครับ”

“ก็เพราะอยากให้แกเปลี่ยนนิสัย แต่ก็ยังกวนเหมือนเดิม ตอนนี้ม๊าชักเริ่มไม่มั่นใจว่าจะฝากให้ดูแลธุรกิจได้ไหม ในเมื่อแกยังเห็นทุกอย่างเป็นเรื่องเล่นๆ อยู่แบบนี้”

“แต่งงานก็แต่งจริง ตั้งใจจะอยู่แบบผัวเมียจริงๆ กอดรัดฟัดจูบก็จริงทั้งนั้น ผมต้องทำมากแค่ไหนม๊าถึงจะพอใจ”

“ม๊าเหนื่อยที่จะพูดแล้วตาฮัน”

“ผมยอมทำตามเงื่อนไขแล้วนะ มีเมียก็ต้องเอาเมียป่ะครับ ม๊าจะให้ผมออกไปหาเศษหาเลยข้างนอกงั้นเหรอ”

“.........” ซูเจินส่ายหน้าไม่เชื่อถือ

“ม๊าทำใจให้สบายเถอะครับ..จะฐานะสามีหรือผู้บริหารผมจะทำให้เต็มที่ สามเดือนต่อจากนี้ม๊ารอดูผลลัพธ์ได้เลย”

ผลลัพธ์ที่พาฝันจะเป็นคนเอ่ยปากขอหย่าขาด เมื่อนั้นอิสระก็จะกลับมา ของสดๆ ซิงๆ อยู่ใกล้ตัว มีหรือเสืออย่างเขาจะไม่เอา! เด็กนั่นก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่ ผิวดี หุ่นดี สัดส่วนเต็มไม้เต็มมือ จะเก็บขึ้นหิ้งก็คงไม่ใช่เสือซีฮัน

สาบานว่าเขาจะทำให้ชีวิตครอบครัวหลังจากนี้..มีแต่ความสุขจนล้นคอหอยเลยล่ะ