บทที่ 37 รอไม่ไหว
ช่างเป็นสิ่งที่เรียกความเจ็บได้เป็นอย่างดี เมื่อไมค์กดกริ่งหน้าห้อง1010ทว่าไม่มีคนเปิด กระทั่งโทรหาจึงกระจ่างว่าพาฝันไม่ได้ไปไหน เพียงแต่ย้ายไปอยู่อีกห้องก็เท่านั้น
เขาพลาดอะไรงั้นหรือ เวลาเพียงห้าวันที่ต้องติวหนังสือกับเพื่อนต่างเมือง พาฝันกับซีฮันก็พัฒนาความสัมพันธ์กันอย่างรวดเร็ว
“ถ้าขอคำอธิบายจะมากเกินไปหรือเปล่า” ไมค์ถามเสียงสั่น ขณะเผชิญหน้ากับผู้หญิงอันเป็นที่รัก รอยดูดบนลำคอขาวเนียนเล่นเอาหน่วงไปทั้งใจ
“ก็อย่างที่เคยบอก..ฝันลืมไม่ได้”
พาฝันปฏิเสธเขาเมื่อหลายเดือนก่อน น่าจะหลังจากซีฮันได้ก้าวย่างเข้าห้องของเธอไม่กี่วัน เขาเป็นคนเปิดประเด็นถาม และเธอก็ชัดเจนว่าอยากเป็นแค่เพื่อน พาฝันขอโทษเสียยกใหญ่ที่เคยให้ความหวัง ซึ่งเขาก็เข้าใจและพร้อมถอย แต่ลึกๆ ก็ยังคิดว่าสักวันเธอจะเปลี่ยนใจ จนวันนี้ถึงรู้ว่าไม่มีทาง
“คืนดีกับเขาแล้วเหรอ”
“ยังไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์” ฝืนใจท
