บทที่ 32 ตัดใจที่ไม่ตัดใจ
เป็นดั่งที่ได้ลั่นวาจาเอาไว้ เพราะหลังจากนั้นซีฮันก็พาวิทชธรท่องเที่ยวไปทั่วลอนดอน กินหรูอยู่สบายราวกับราชา เสื้อผ้า รองเท้า แม้แต่กระเป๋าก็ถูกประเคนให้เต็มที่
เรียกได้ว่า ‘มาแต่ตัว ทัวร์ยกเค้า (เพื่อน) ’
และตอนนี้พวกเขากำลังนั่งอยู่ในร้านอาหารสุดหรู หากไม่ต้องนั่งมองหนุ่มสาวอีกโต๊ะสวีตหวาน อาหารมื้อค่ำคงอร่อยถูกปากมากกว่านี้
“ไหนบอกจะตัดใจ แต่มึงตามน้องไปทุกที่มาสองสัปดาห์แล้วนะ”
“ตัดใจที่ไม่ตัดใจ” ซีฮันจ้องเขม็งไปยังพาฝันกับไมค์
พอไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วนก็เริ่มคิดได้ ถ้ารักก็อย่ายอมแพ้ ต่อให้ถูกไล่ ต่อให้เธอชัดเจนว่าไม่เอา แต่เขาจะเอา! หมาตัวไหนก็ขวางไม่ได้ โดยเฉพาะหมาที่ชื่อไมค์
“เป็นพี่เนมเก็ทสึโนวาเหรอไง สำบัดสำนวนเหลือเกินไอ้ห่า”
“ฝันยังไม่เป็นแฟนกับไอ้นั่นแน่นอน ฉะนั้นกูก็ยังมีหวัง ต้องเดินหน้าเต็มสูบ”
ความดีมีแค่ไหนต้องงัดออกมาสู้ ถึงไอ้นั่นจะอาย
