เส้นผมสีทองสว่างปลิวสะบัดไปตามแรงลมและมีบางส่วนที่เคลื่อนเข้ามาคลอเคลียพวงแก้มขาว จนคนที่ทอดสายตามองอยู่ต้องเอื้อมมือมาเกลี่ยปอยผมขึ้นไปทัดไว้หลังใบหู
ดวงตาสีน้ำตาลของเตยสะท้อนภาพคลื่นที่ซัดเข้าฝั่ง อีกทั้งยังสูดลมหายใจเข้าลึกๆ คล้ายกับว่าต้องการสูดกลิ่นอายของธรรมชาติตรงหน้าเอาไว้ ริมฝีปากประดับไว้ด้วยรอยยิ้มสวยที่ทำเอาสองแฝดถึงกับระบายยิ้มออกมา
“ชอบไหม” ไจ๋ถามคนข้างกาย
“ชอบสิ เราไม่ได้มาทะเลด้วยกันนานแล้วนะ”
เตยเอ่ยออกไปทั้งรอยยิ้ม หวนนึกไปถึงครั้งสุดท้ายที่มาเที่ยวทะเลด้วยกันกับสองแฝด ในตอนนั้นตัวเขาเองยังไม่เสียผู้เป็นพ่อไปเลยด้วยซ้ำ ทุกอย่างในชีวิตแฮปปี้ที่สุด ได้เรียน ได้ใช้ชีวิต
มันเป็นวันหนึ่งหลังจากที่สอบเสร็จ สองแฝดชวนมาเที่ยวทะเลด้วยกัน ซึ่งแน่นอนว่าเตยตอบตกลงอย่างที่ไม่ต้องใช้เวลาคิดเลยแม้แต่น้อย หวานไม่ได้มาด้วยเพราะอยากกลับไปนอน ทริปเที่ยวทะเลในครั้งนั้นจึงมีแค่เขา เ
