ฟาตินนึกค่อนขอดคนเจ้าเล่ห์ ชอบวางอำนาจนัก เขายังคงสนุกกับการแกล้งเธอ แต่เธอนี่สิมันไม่สนุกด้วย แถมยังรู้สึกวูบวาบไปตามผิวกายที่เขาปัดป่ายลูบผ่านทุกอณูขุมขน
“คนป่าเถื่อน อยากจะทำอะไรก็ทำเลย หม่อมฉันสู้พระองค์ไม่ได้แล้วนี่” เธอว่าอย่างอัดอั้น
“เธอทำน้ำเสียงตัดพ้อต่อว่าฉัน ผู้หญิงก็เป็นแบบนี้ แต่อย่าคิดว่าฉันจะปล่อย”
“ก็ไม่เคยคิดว่าคนอย่างพระองค์จะทรงปล่อย”
“แองจี้ เธอกำลังแสดงความอ่อนแอ”
เขากระซิบเสียงเข้มกดจุมพิตแก้มหอมกรุ่น
“ไม่!”
“ฉันไม่ชอบให้ผู้หญิงข้างกายอ่อนแอ”
คำพูดของเขาทำให้เธอขมวดคิ้วด้วยความงุนงง เขาหมายความว่าเธอเป็นผู้หญิงข้างกายเขาเช่นนั้นหรือ ฟังแล้วดูมีความสำคัญมากนัก เธออยากจะคิดเช่นนั้น
หญิงสาวหลับตา ก่อนมองสบตาเขาอีกครั้ง เธอเห็นเขากระตุกยิ้ม มันช่างเป็นรอยยิ้มที่เธออ่านไม่ออก มันแฝงไปด้วยอะไรหลายอย่าง เธออยากบอกว่ามันมีความเอื้ออาทรอยู่ในนั้นด้วย
หากเธอมิไ
