ฟาฟา...กอดหมวกที่สั่งทำพิเศษให้พี่ชายแสนดีข้างบ้านในวันประกาศผลเข้าเรียนมหาลัย เธอวิ่งไปหาเขาเช่นทุกวันแต่วันนี้คุณป้าแม่บ้านกลับบอกว่าเขาเก็บของไปอยู่คอนโดแล้ว นับตั้งแต่นั้นมาเธอก็ไม่สามารถติดต่อเขาได้อีก เบอร์มือถือก็เปลี่ยนเธอจะถามเบอร์เขาจากคุณลุงคุณป้าหรือพี่โอบพี่สาวอีกคนของเขาเธอก็ไม่กล้า หัวใจดวงน้อย ๆ ของเธอเจ็บจนด้านชายังดีที่เวลาหลายปีทำให้เธอได้เรียนรู้ที่จะก้าวผ่านมันมาได้
“ได้เพียงแต่ยืนอยู่ไกล ไกล
ได้เพียงแต่มองจากในเงา
เฝ้าดูเรื่องราวผู้คนล้อมรอบตัวเธอ
“ไม่เคยมีฉันอยู่ในนั้น
และคงไม่มีวันนั้นเลย
ฉันทำได้เพียงให้ความฝันปลอบใจในค่ำคืน
แค่เฝ้ามอง แค่ชื่นใจ แค่ยิ้มผ่านลมฟ้าไป
เผื่อเธอรับรู้ เผื่อเธอจะมองมาสักครั้งนึง
อยู่ภายในใจเป็นหมื่นล้านคำ
บอกให้เธอฟังไม่ได้ซักคำ
เปล่งได้แค่เสียงเบา เบา ในยามลำพัง ว่าฉันรักเธอ ฉันรักเธอ
อยากให้ได้ยินคำในหัวใจ
แต่มันคงเบาไปไม่ถึงเธอ
หนึ่งคำว่ารักคงปลิวไปตามแรงลมก่อนถึงใจเธอ
แล้วก็คงสลายไป
แม้มันจะมีอยู่บางครั้ง
ที่เราเผอิญได้ใกล้กัน
สายตาจากเธอก็มองข้ามผ่านไปอยู่ทุกที”
Cr.เพลง ปลิว พลอยชมพู