ยัยน้องนั่งเหลือบมองคนพี่ที่นอนเปื่อยอยู่บนโซฟายาว เธอไม่ได้อยากจะใจร้ายทิ้งเขาให้จมพิษไข้อยู่คนเดียวแต่คาบบ่ายเธอโดดไม่ได้จริง ๆ ไหนจะรับน้องอีก ถึงสายรหัสจะเป็นเฮดว๊ากก็เถอะ จะมาใช้เส้นสายตอนนี้คงไม่งาม อีกอย่างก็ไม่ได้สนิทอะไรเหมือนเมื่อก่อนแล้ว
"เดี๋ยวหนูต้มข้าวต้มไว้พี่เหนือลุกมากินกับหมูหย็องนะ"
"..."
"หนูต้องไปเรียนคาบบ่ายเดี๋ยวจะรีบกลับมา"
"..."
"ไหวไหม?"
"..."
"หรือจะไปหาหมอถ้าไปตอนนี้หนูจะได้พาไปเลย"
"พี่จะนอนที่นี่ครับ"
"ตามใจ"
ร่างบางของยัยน้องลุกขึ้นเดินไปที่ครัวหยิบข้าวเย็นที่แช่ไว้วันก่อนออกมาเพื่อจัดการทำเป็นข้าวต้ม และจัดการเอากระปุกหมูหย็องกับผักกาดดองแพคออกมาฉีกใส่ถ้วยไว้ให้คนป่วย น้ำอุ่นถูกเทใส่แก้วเก็บอุณหภูมิแล้วนำไปวางไว้ที่โต๊ะกลางข้างกายคนพี่ เมื่อทำทุกอย่างเสร็จเธอก็เดินกลับมาดูคนป่วยอีกรอบ แล้วใช้คูลแพควางที่หน้าผากเขาก่อนที่เธอจะออกไปมหาลัย
"เอารถพี่
