บ้านของยัยน้องหลังเล็กกว่าแต่ก็ร่มรื่นไม่ได้น้อยหน้าของบ้านคนพี่ ถึงทั้งสองบ้านจะสนิทสนมกันแต่ก็ไม่ได้ถึงกับตีประตูรั้วเข้าออก เรื่องนี้คนพี่จะต้องวางแผนให้รอบครอบถ้าเขาจะปีนกำแพงข้ามไปคืนนี้ก็กลัวว่าเจ้าหมาน้อยขนฟูของบ้านหนูเฟจะเห่าไม่ยอมหยุดพาคนในบ้านตื่น แต่ถ้าจะเดินเข้าไปพร้อมยัยน้องแล้วไม่กลับออกมาก็กลัวคุณอาทั้งสองจะผิดสังเกต จับได้ไม่กลัวแต่กลัวโดนไล่ก่อนได้น้องมากกว่า จะว่าเขาไม่ดีเขาก็ยอมรับของแบบนี้รวบรัดไปเลยมันจะดีกับทุกฝ่าย สินสอดเท่าไหร่พ่อแม่เขาไม่ติดอยู่แล้ว เอ็นดูยัยน้องขนาดนี้ เดินคิดอะไรเพลิน ๆ ตามหนูฟาเข้ามาในบ้านที่คุ้นเคย แทบไม่มีอะไรเปลี่ยนหมาน้อยก็จะจำเขาได้ อันนี้ถือว่าดีมากเขาคิดว่าคงต้องสั่งขนมของเล่นมาเปย์มันสักหน่อย
"คุณอา?"
"ไปสระบุรีค่ะกลับพรุ่งนี้สาย ๆ"
"อ๋อไปดูที่เหรอ"
"อืม"
ยัยน้องเดินตัวปลิวขึ้นชั้นสองตอบคำถามคนพี่แบบคล่องแคล่ว โดยไม่รู้ตัวเลยว่ากำล
