"Elyse?" mahina niyang usal at sa mga oras na ito ay para siyang nakakita ng multo.
Siguro kong sa ibang pagkakataon lang ito nangyari ay baka matawa ako.
Hindi maitatago ang gulat niya ngayon pero mas nagulat ako sa aking naabutan.
Halata naman sa kaniyang reaksyon na hindi niya ako inaasahang makita ngayon.
Nakasama ko na siya sa bahay at nasa isang tirahan pa rin kami hanggang dito sa Maynila.
Kaya kahit papaano ay kilala ko na siya. Hindi man masyadong kilala pero sapat na para alamin ang reaksyon sa mga kilos niya.
Sumikip ang dibdib ko dahil parang wala yatang latay ang buong katawan ni Kiran sa hampas ng buntot ng pagi.
"Paano'ng—"
"Kiran…" mahina kong usal sa pangalan ng aking nobyo at wala sa sariling humakbang patungo sa kaniyang gawi.
Nag-aalala ako ng husto dahi
