น้ำหวานทิ้งบัวรดน้ำลงแล้ววิ่งไปทางห้องน้ำเก่าหลังโรงเรียนแบบไม่คิดชีวิต ปล่อยให้ฉันรดน้ำผักต่อคนเดียว ท่ามกลางสายตาอิจฉาของเหล่านักเรียนหญิงมากมายหลายคนที่เป็นแฟนคลับของอาร์ต
“ก็...ฉันมันน่าอิจฉานี่นะ”
ระหว่างรดน้ำผักอย่างมีความสุข...ฉันแอบคิดถึงอาร์ตอยู่ตลอดเวลา จนอยากจะเห็นหน้าเขาแทบคลั่ง พอรดน้ำผักเสร็จ ฉันก็เลยออกจากบริเวณแปลงเกษตร แล้วเดินตรงไปที่สวนป่าหลังโรงเรียนซึ่งเป็นที่ตั้งของโกดังเก็บของเก่าของโรงเรียน...
ซึ่งเวลานี้ได้กลายมาเป็นแหล่งซ่องสุมของพวกชมรมดนตรีสากลของโรงเรียนอีกด้วย...ฉันไม่ได้คาดหวังว่าจะเจออาร์ตที่นั่นหรอกนะ เพราะเขาเพิ่งส่งข้อความมาบอกว่ากลับบ้านไปแล้ว
ฉันก็แค่อยากแวะมาดูว่าพวกเด็กชมรมดนตรีสากลอยู่กันยังไง อยากเห็นบรรยากาศการฝึกซ้อมของเหล่านักดนตรีสมัครเล่นที่สาวๆทั้งโรงเรียนคลั่งไคล้
แน่นอนว่าแม้จะเรียนที่นี่มาสามปีแล้ว แต่ฉันก็เพิ่งจะเหยียบย่างเ
