HINUBAD ko ang sunglasses ko at saka naupo sa damuhan. Araw ng Linggo. Dinalaw ko ang puntod ng aking mag-ama. Noong hindi pa ako employed, walang siguradong araw kapag bumibisita ako sa kanila. Basta maisip ko lang dumaan ay dumadaan ako kahit sandali. Kinukumusta ko ang dalawa na akala mo ba sasagot sila sa’kin. Ikinukwento ko kung ano ang nangyari sa isang buong linggong dumaan sa buhay namin ni Alfonso. Binabanggit ko rin kay Alistaire ang tungkol sa progress ng kaniyang Papa na si Don Benedicto.
Iba naman sa araw na iyon dahil isang bagong bagay ang nais kong sabihin sa aking mag-ama.
“Alistaire, Alonzo…” simula ko habang nakatunghay sa mga lapida sa aking harapan. “Maraming beses na akong nagkwento sa inyo sa tuwing pupunta ako. Alam kong hindi n’yo naman talaga ako naririnig, pe
