_ หลายวันต่อมา
"ดีใจจังใกล้จะถึงวันสอบของพวกเราแล้ว" เยลลี่บอกด้วยน้ำเสียงสุดดีใจ รีบโอบกอดมารีนเพื่อนสาวคนสนิท รักมากเท่าพี่น้องร่วมสายเลือด คล้ายพวกเธอผ่านศึกการเรียนสาหัสข้ามปี รอถึงเวลาพักผ่อนยาวนาน
ทั้งคู่นั่งอยู่ตรงม้าหินอ่อนใต้ตึกคณะตัวประจำ แต่ทว่ากลับเห็นนายแบบหนุ่มเดินลับๆล่อๆมีพิกล อยากจะเรียกอดีตคนรักแต่ไม่กล้า
"ฉันว่าราหูต้องเข้าแกแล้ววันนี้" คนบอกรีบปลายหางตาใส่ ทางต้นตอคำบอกเล่า
"จะเข้าได้ไง เดี๋ยวอีกาฟากก็มาคาบไปแล้ว" นับตั้งแต่วันที่ซายน์จัดการกับพวกข้าวฟ่าง พอเห็นเธอไกลๆมักจะรีบหลบสายตา แม้หวงก้างแฟนหนุ่มยังยอมถอยห่าง แต่ก็ไม่รู้ว่าแกล้งทำไรอีกหรือเปล่า
"รุ่นพี่วิศวะคนนั้นอ่ะ ที่เอาเสื้อให้แกใส่เป็นอะไรกับแกอ่ะรีน" เยลลี่แกล้งถามเสียงดัง จงใจให้ผู้มาเยือนคนใหม่รับรู้สถานะตัวเอง เธอแอบผูกใจเจ็บตอนเพื่อนสาวอกหัก แม้จะไม่แสดงอาการอะไร แค่นิสัยเปลี่ยนไปนิดเดียว เธอก็เดาอ
