Laurice’ POV
“Laurice? Hoy! Bakit ka umiiyak?”
Nakatulala lang ako habang nakaupo sa ibabaw ng kama at umiiyak, pagmulat na pagmulat ng mata ko ay siyang pagbagsak ng mga luha ko.
H-How cruel….
“Laurice? What happened to you?”
Parang hindi ko naririnig ng mga pag-alala at tawag nina Shaina at Tereese saakin, tumayo ako at kusang gumalaw ang mga paa ko.
“Laurice! Saan ka pupunta---
“L-Leave me alone, please.” Iyon lang ang tanging lumabas sa bibig ko.
“Hayy! Ang ayos –ayos mo naman kagabi!”
Tuluyan na akong nakalabas ng silid at hinahayaan ang paa kong dalhin ako kahit saan, mabuti nalang at hindi na rin sumunod sina Shaina saakin.
Para akong robot na naglalakad habang umiiyak at nakatulala.
Did all of that really happened to me in my past life
