เสียงเรียกเข้าในโทรศัพท์ดังขึ้น และเขารีบชักขึ้นมาดูคิดว่าเป็นภรรยาโทรหา แต่ทว่ากลับเป็นกรต์สินี เขาไม่อยากรับเพราะจิตใจของเขามันแหลกสลายหมดแล้ว ลูกและเมียทิ้งเขาไปหมดแล้ว แต่เพื่อตัดปัญหาจึงกดรับด้วยน้ำเสียงที่อ่อนล้าโรยแรงเต็มที
“ฮัลโหลมีอะไรเหรอกิ่ง”
“กวินเสียงดูแย่จังเลย มีปัญหาอะไรหรือเปล่า” กรต์สินีเห็นว่าเขากลับไปก่อน จะชวนไปฉลองคริสต์มาสด้วยกัน แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว
“เรามีปัญหานิดหน่อย แค่นี้ก่อนนะ” เขากดวางสายไปทันที ยามนี้ไม่มีอะไรสำคัญกว่าลูกและเมียอีกแล้ว เขาเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองว่าต่อให้รวยมีทุกอย่างแล้วไม่มีลูกกับเมียมันรู้สึกยังไง
“ผิง พี่กล้า น้องแก้ว...กลับมาหาพ่อหน่อยลูก พ่อไม่ไหวแล้ว” เขามีพลังเหลือล้นในการทำงาน แต่วันนี้เพิ่งสัมผัสคำว่าหมดแรง เขาอยากพาครอบครัวไปเที่ยวด้วยกัน แต่ตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว
น้ำตาลูกผู้ชายเอ่อออกมา เป็นครั้งแรกที่เขาพรั่งพรูความเสียใจขนาดนี้
