"ฮึก หนูไม่ได้ทำ คุณเขมก็รู้ว่าพ่อเกลียดหนูจะตาย แล้วถ้าลองทบทวนกันดีๆ ที่เราต้องแต่งงานกันก็เพราะคืนนั้นคุณเมาแล้วมามีอะไรกับหนูเพราะคิดว่าหนูคือคุณปรายฟ้าไม่ใช่เหรอคะ ฮือ แล้วแบบนี้หนูจะไปวางแผนจับคุณได้ยังไง" ขวัญนรีปล่อยโฮ
ใบหน้าเนียนใสอาบไปด้วยน้ำตา หัวใจสี่ห้องแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ ที่ผ่านระหว่างเราเหมือนเป็นแค่ความฝัน เขมราชปักใจเชื่อแฟนเก่าหมดหัวใจ ส่วนเมียแต่งอย่างเธอเขาไม่แม้จะถามสักคำว่าจริงหรือเปล่า
"แล้วที่ฉันต้องเลิกกับปรายฟ้ามันเป็นเพราะใคร ไม่ใช่เพราะเธอกับพ่อเหรอ!"
"หนูไม่ได้ทำ ฮึก คุณเขมเชื่อหนูนะ" มือเล็กเอื้อมจับมือหนาอย่างเว้าวอน ทว่าเขมราชกลับสะบัดออกเหมือนฝ่ามือนุ่มเป็นสิ่งสกปรกโสโครก
"พิสูจน์ให้ฉันเห็นสิ อย่าดีแต่บีบน้ำตา ถ้าปรายฟ้าไม่มีหลักฐานคิดเหรอว่าฉันจะโง่เชื่อง่ายๆ"
"..." แล้วเธอจะไปหาหลักฐานมาจากไหน ถ้าไม่ใช่ว่าต้องกลับไปที่บ้านอานันทรัพย์ไพศาลอีกครั้ง
