"อีกนิดก็เกือบชะตาขาดแล้วยังมีหน้ามาพูดว่าไม่เป็นไรอีก" มือหนาลูบที่ลำคอระหงที่ขึ้นรอยนิ้วมือแดงเป็นปื้นอย่างเบามือ พร้อมสบถคำหยาบออกมาอีกหลายคำ จะดีจะชั่วเขาก็ไม่เคยทำกับของขวัญขนาดนี้ แล้วปรายฟ้าเป็นใครถึงได้กล้ามาทำให้เมียเด็กของเขาเกือบสิ้นลมหายใจ
"หึ" ขวัญนรีเถียงไม่ออกเลยได้แต่ส่งเสียงประท้วงในลำคอ อย่างน้อยก็ขอให้ได้ขัดเขาสักนิด เขมราชส่ายหัวเอือมๆ ก่อนหันมามองปรายฟ้าที่ล้มไปกองกับพื้น
ปรายฟ้ากำมือแน่น มองภาพตรงหน้าอย่างเจ็บใจ ไม่อยากเชื่อว่าเธอจะทำเขมราชหลุดมือไปอีกครั้ง
"ทำแบบนี้ทำไมปราย"
"มันสมควรโดนแล้ว เพราะมันชีวิตปรายถึงพังไม่เหลือชิ้นดี"
"แน่ใจเหรอว่าเป็นเพราะของขวัญ ไม่ใช่เป็นเพราะความโลภของตัวเอง" เขาเคยโง่มาแล้วครั้งหนึ่ง แน่นอนว่ามันจะไม่มีครั้งที่สอง เรื่องนี้เขารู้จากพ่อแล้วว่าพ่อตาเขาต้องการสั่งสอนปรายฟ้าที่ทำให้ลูกสาวท่านต้องเสียใจ ไม่ใช่เพราะอยากได้เงินคืน
