บทที่ 29

1248 Words

[ไม่ต้องซื้ออะไรมาฝากแม่หรอกจ๊ะ ขอแค่หลานน้อยก็พอ จะหญิงหรือชายแม่ก็ไม่เกี่ยงเลี้ยงได้หมด เป็นแฝดได้ก็ยิ่งดี] "เอ่อ..." ขวัญนรีอึกอัก ไม่รู้จะตอบถนอมความน้ำใจท่านยังไงดี เมื่อคืนเธอมีอะไรกับเขมราชก็จริง แต่เรื่องท้องนั้นเลิกคิดไปได้เลย "เสียใจด้วยนะครับ คุณแม่คงยังไม่ได้อุ้มหลานเร็วๆ นี้แน่นอน เมื่อคืนผมแตกนอกทุกรอบ เมื่อเช้าก็เอายาคุมฉุกเฉินกรอกปากลูกสะใภ้คนโปรดแม่เรียบร้อยแล้ว" มือใหญ่คว้าโทรศัพท์จากมือเล็กมากรอกเสียงแทน แล้วใช้สายตามองดวงหน้าซีดเซียวนิ่งๆ ขวัญนรีในตอนนี้เรียกได้ว่าหมดสภาพ หลังโดนเขาตอกเสาเข็มยันเช้า [ตาเขม! ทำไมทำอย่างนี้!] "ซ่า~ หืม ว่าไงนะครับ ผมไม่ได้ยินเลยว่าคุณแม่พูดอะไร สงสัยสัญญาณไม่ดี เอาไว้ถึงกรุงเทพฯ ค่อยคุยกันนะครับ" เขมราชดึงโทรศัพท์ออกจากหู แสร้งทำเป็นสัญญาณไม่ดีด้วยการเป่าลมใส่เบาๆ แล้วชิงตัดสายก่อนที่จะโดนแม่ด่าชุดใหญ่ "ไม่ต้องเปิดเครื่องจนกว่าจะ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD