ชิงชางเดินเข้าไปบอกบิดาด้านในห้องว่าจือหลินนางมาเยี่ยม อี้หนิงก็เดินพาจือหลินเข้าไปด้านในห้องของนาง
เรือนของทั้งสามมีขนาดใหญ่กว่าเรือนของนางไม่มากนัก รอบเรือนทั้งด้านล้วนเก็บกวาดอย่างสะอาดเรียบร้อย ถึงข้าวของเครื่องเรือนจะมีไม่มากแต่ก็นับว่ามีครบทุกอย่างมากกว่าเรือนของนางเสียอีก
จือหลินมองผ้าปักผืนใหญ่ที่อยู่ห้องโถงอย่างหลงใหล ถึงแม้จะยังไม่เสร็จนางก็ดูออกว่าหากหงส์ตัวนั้นถูกปักเสร็จเมื่อใดคงงดงามมากเป็นแน่
“หากหลินเออร์ชอบจะมาให้ข้าสอนก็ได้” อี้หนิงเอ่ยขึ้นอย่างใจดี เมื่อเห็นสายตาของจือหลินมองที่ผ้าปักอย่างพอใจ
“มิเป็นไรเจ้าค่ะ หากท่านสอนข้าคงเสียเวลาหลายปี”
จือหลินนางไม่ถนัดทางนี้ ต่อให้เรื่องเย็บแผลนางจะทำออกมาได้ไร้ที่ติ แต่เรื่องจับเข็มเย็บผ้าหรือให้มานั่งปักผ้านางขอผ่าน นางมีความอดทนกับเรื่องนี้ได้ไม่มากพอ
จือหลินเดินตามอี้หนิงเข้าไปด้านในของห้อง นางทักทายพรานกงที่พยุงตัวขึ้นพิ
