EP8

1016 Words

น้องเพื่อน.มันส์.ยั่ว Messy Relationship แนว อีโรติก (5P) ผู้เขียน : ตัวตึงดึงปฐพี / ยืนงงในดงนารี เช้าวันถัดมา...ปั้นหยาอาบน้ำแต่งตัวและลงมายังห้องนั่งเล่นของบ้านที่ค่อนข้างเงียบเชียบ เพราะวันนี้พี่ ๆ ไม่มีใครลงมาดูทีวีเลยสักคน ทั้งที่ปกติแล้วพวกเขาจะนอนกองกันอยู่ตรงนี้แท้ ๆ “ไง!” คนที่เพิ่งกลับมาจากรดน้ำต้นไม้ทักสั้น ๆ เช่นเคย “ไปที่แปลงดอกไม้มาเหรอคะ หนูเห็นว่ากุหลาบที่เอามาลงแปลงล่าสุดเริ่มออกดอกตูมแล้วค่ะ” สาวน้อยเอ่ยเสียงใส พยายามทำตัวให้สมกับที่เป็นน้องสาวของเท็มป์เหมือนเดิม “อือ วันนี้มันเริ่มบานแล้ว” กันเนอร์ว่า สายตากวาดมองใบหน้าของเธอที่ดูเหมือนคนนอนไม่หลับมาทั้งคืน “อะไรเหรอคะ” “ในตู้เย็นมีแตงกวา” เขาเอ่ยแล้วเดินนำเธอไปที่ห้องครัว ทำให้ปั้นหยาเดินตามเจ้าของร่างสูงไปต้อย ๆ ก็เห็นว่ากันเนอร์เอาแตงกวาออกมาล้างและฝานเป็นแว่นใส่จาน ก่อนจะยื่นมันมาให้เธอ “กร็อบ...สดมากเลยค่ะเพิ่งซื้อมาเหรอคะ” สาวน้อยที่หยิบมันยัดเข้าปากแล้วเคี้ยวตุ้ย ๆ ทำให้รุ่นพี่หนุ่มยื่นมือมาดีดหน้าผากเธอ โป๊ก! “อื้อ! อะไรคะ ดีดหนูทำไมคะ” “ให้เธอประคบขอบตา ไม่ได้ให้กินสักหน่อย” “อ้าว! หนูคิดว่าให้กินนี่นา กลืนไปแล้วด้วย แหะ!” เธอยิ้มแหย “นอนไม่หลับรึไง เพราะไอ้เท็มป์เหรอ” “อืม...ก็นิดหน่อยค่ะ หนูผิดเองแหละที่ทำให้พี่เท็มป์ไม่พอใจ” “แคร์มันมากเหรอ” “ค่ะ พี่กันน์อาจจะไม่รู้ แต่หนูไม่มีญาติให้พึ่งพาแล้วค่ะ คุณลุงท่านมีบุญคุณกับหนูมาก เพราะงั้นหนูเลยไม่อยากสร้างความลำบากใจให้พี่เท็มป์ เมื่อคืนหนูคิดอยู่นานว่าหนูควรจะออกไปจากที่นี่ดีไหม แต่เพราะยังไม่ได้หางานกับที่อยู่ใหม่ หนูเลยต้องรอเวลาอีกนิด” ถ้อยคำนี้ของปั้นหยาที่เอ่ยออกมาฟังดูเศร้าสร้อยราวกับว่าเธอคิดไม่ตกมาทั้งคืน “ไปอยู่คอนโดพี่ไหม” รุ่นพี่หนุ่มเอ่ยด้วยสีหน้าที่ไม่ได้แสดงออกว่ากำลังรู้สึกอย่างไรอยู่ ทำให้ปั้นหยามองสบตาเขานิ่ง “พี่จะปล่อยเช่าเหรอคะ ถ้าแพงมากหนูอาจจะไม่มีปัญญาเช่านะ คือหนูต้องดูรายได้ตัวเองก่อนน่ะค่ะ” เธออธิบายให้ฟัง ทำให้กันเนอร์ขยับก้าวเข้ามาใกล้กันมากขึ้น ปั้นหยาช้อนสายตามองเขาอย่างไม่เข้าใจ “เปล่า...ไปอยู่กันสองคน ไปจากที่นี่” เขาว่าแล้วโน้มร่างมายันท่อนแขนลงกับขอบโต๊ะกินข้าว ทำให้สาวน้อยตกอยู่ในกรงแขนของกันเนอร์ไปโดยปริยาย ปั้นหยาที่ได้ฟังอย่างนั้นก็พยายามทบทวนถ้อยคำของเขาในใจ เขาบอกว่าไปอยู่สองคนงั้นเหรอ หมายความว่ายังไงกัน “ทำไมถึง...” สาวน้อยกำลังจะขอคำอธิบาย แต่ใบหน้าหล่อเหลาที่มีลักยิ้มประดับอยู่ตรงมุมปากก็โน้มลงต่ำมากขึ้น “ถ้าเขินก็หลับตาไว้” น้ำเสียงห้าวเอ่ยออกมาเบา ๆ ทำให้ปั้นหยาค่อย ๆ หลับตาลง ถ้าเธอทำแบบนี้กันเนอร์จะถอยไปงั้นเหรอ “พี่กันน์...อื้อ!” สาวน้อยเรียกชื่อเขา แต่แทนที่เขาจะให้คำตอบเธอกลับได้กลีบปากบางสวยที่แนบลงมาบดคลึงกลีบปากของเธอเสียอย่างนั้น ซึ่งการกระทำแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยของกันเนอร์ทำให้ปั้นหยายกมือขึ้นดันแผงอกเขาให้ถอยห่าง แต่ท่อนแขนกำยำกลับตวัดมาโอบกอดเอวเธอไว้นี่สิ นี่มันอะไรกัน...ทำไมเขาถึงทำแบบนี้ล่ะ “อืม...อ่าส์...พี่กันน์...อื้อ!” ปั้นหยาพยายามจะหอบเอาอากาศเข้าปอดเพื่อหายใจ เพราะกันเนอร์จูบเธอไม่ปล่อยเลย รสจูบที่แฝงไปด้วยความเรียกร้องนี้มันอะไรกัน เกลียวลิ้นของเขาที่รุกรานเข้ามาในโพรงปากนี่ก็ด้วย นี่หรือคือ ‘การจูบ’ มันวาบหวามและทรมานขนาดนี้เลย ปากของเขา...ลิ้นของเขามันรุกรานเข้ามาไม่แผ่วเลย “จุ๊บ! อ่าส์...ปากตัวเล็กนุ่ม ชอบโดนจูบไหม” เขาเอ่ยถามเสียงพร่า สายตาคู่คมมองจ้องหน้าอ่อนใสของสาวน้อยนิ่ง สีหน้าที่ปกติไม่เคยแสดงอารมณ์ใด ๆ ออกมาบัดนี้มันกลับเต็มไปด้วยความปรารถนาอันร้อนแรงอย่างชัดเจนเลย “ไม่! ไม่ค่ะ คือว่า...” ราวกับรสสัมผัสของเขามันพร่าผลาญเรี่ยวแรงของแข้งขาไปหมด ปั้นหยาไม่สามารถทรงตัวยืนดี ๆ ได้เลย เธอทำเพียงกำเสื้อของเขาไว้ หัวใจเต้นระรัวแรงจนกลัวว่ารุ่นพี่หนุ่มจะได้ยินเสียงของมันด้วยซ้ำ หน้าเธอร้อนมาก ทั้งตกใจทั้งขัดเขินไปหมด “ว่าไง ออกไปอยู่กับพี่ไหม” กันเนอร์ถามอีกครั้ง “เรื่องนั้น...” “มึงพูดอะไร กอดน้องกูทำไม” คนเป็นพี่ชายรีบเข้ามารั้งเพื่อนให้ถอยห่าง นี่แม้แต่กันเนอร์ก็สนใจสาวน้อยด้วยงั้นเหรอ “ทำไมปากแดงแบบนี้ เบบี๋คงไม่ได้จูบกับไอ้กันน์ใช่ไหม” เจย์เลอร์เอ่ยถาม เมื่อร่องรอยแดงระเรื่อของกลีบปากเล็ก ๆ มันเหมือนกับเธอเพิ่งถูกรุกจูบอย่างดูดดื่มมาเลย “ถ้ากูกับตัวเล็กจูบกันแล้วมึงจะทำไม” กันเนอร์เอ่ยอย่างไม่ปิดบัง ทำให้เดม่อนเบิกตาโต เมื่อกี้มันบอกว่าอะไรนะ! “ไอ้เวรนี่! มึงจูบยัยหนูเหรอวะ!” เจ้าของเส้นผมสีแดงเพลิงพุ่งตัวไปกระชากคอเสื้อเพื่อน เขาอยู่กับเธอเกือบทุกเย็น ยังไม่เคยได้จูบเธอเลยสักครั้ง แล้วเพราะอะไรไอ้หนอนหนังสือถึงได้จูบเธอ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more