ปรารินนั้นตั้งครรภ์ด้วยความทุกข์ใจ เธอเฝ้ารอว่าพ่อเลี้ยงการันต์จะตามเธอมา แต่นั่นคงเป็นแค่ฝันเลื่อนลอย เธอกลับมาอยู่บ้านตั้งเป็นสัปดาห์แล้ว แต่ก็ไร้ซึ่งวี่แววของพ่อเลี้ยงหนุ่ม เด็กสาวรู้สึกผิดหวังกับชีวิตเหลือเกิน ในขณะที่ยายทองก็เฝ้าแต่ครุ่นคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมด นางต้องตัดสินใจบอกเรื่องนี้กับพ่อเลี้ยงการันต์ ไม่เช่นนั้นนางอาจจะทำพลาดไปตลอดชีวิตก็ได้
“พ่อเลี้ยงคะ ยายทองมาขอพบค่ะ” คำพองแม่บ้านที่ถูกเรียกกลับมาทำงานอีกครั้ง หลังจากที่ปรารินกลับบ้านไป ได้เข้ามารายงานให้ผู้เป็นนายทราบ
“บอกยายทองว่าเดี๋ยวฉันลงไป” ใบหน้าหมองคล้ำของพ่อเลี้ยงนั้นบ่งบอกอาการซึมเศร้าที่เจ้าตัวไม่ยอมรับ บัดนี้คิ้วเข้มก็ต้องขมวดเข้าด้วยความสงสัย ยายทองมาหาเขาที่นี่เพราะอะไร นี่เขาอุตส่าห์รักษาสัญญาไม่ไปยุ่งกับปรารินอีก เพราะเขากลัวว่าจะทำให้เธอต้องลำบากใจ ที่ต้องเลือกระหว่างเขากับยายของเธอ
“สวัสดีครับยา
