“ออกไปเก็บผักหลังบ้านโน่น ถ้าอยากตามก็ตามไปสิ” ยายทองเปิดโอกาสให้กับการันต์เต็มที่
“ขอบคุณครับยาย” สิ้นเสียงคำขอบคุณร่างสูงก็รีบวิ่งออกไปที่หลังบ้านทันที สายตาของเขาสอดส่ายมองหาร่างงามที่เคยกกกอดอยู่ในช่วงที่ผ่านมา แล้วรอยยิ้มยินดีก็พลันผุดขึ้นที่ใบหน้าพ่อเลี้ยงหนุ่ม เมื่อเข้ามองเห็นเด็กสาวกำลังเก็บยอดผักบุ้งอยู่ที่ท้ายสวน
“ริน!!” การันต์เรียกเด็กสาวก่อนจะเดินเร็วเข้าไปสวมกอดที่ร่างบางด้วยความคิดถึงอย่างสุดหัวใจ
“ปล่อย ไม่ต้องมายุ่งกับหนู” ปรารินแกะมือชายหนุ่มออกด้วยความน้อยใจ เพราะตั้งแต่ที่เธอกลับมาจากไร่ของเขาเขายังไม่ยอมมาหาเธอสักครั้ง ตอนนี้ความน้อยเนื้อต่ำใจมันเกาะกินไปหมดทั้งใจ
“เป็นอะไรงอนฉันเหรอ” การันต์ยังคงรวบตัวเด็กสาวไว้ในอ้อมกอดด้วยความคิดถึง เขาจะไม่ยอมปล่อยมือจากเธอเด็ดขาดไม่ว่าเธอจะว่ายังไงก็ตาม
“พ่อเลี้ยงมาที่นี่ทำไม เราต่างคนต่างอยู่แล้วนี่นา” ปรารินยังคงดิ้นขลุกขลั
