ปิ๊งรักคุณแม่มือใหม่

เจรจา...2

“เธอไม่ต้องไปยุ่งกับเสี่ยอ๋าเลยนะ ถ้าอยากจะเสียตัวมากก็มาหาฉัน เย็นนี้ แล้วฉันจะคืนโฉนดให้” พ่อเลี้ยงหนุ่มกล่าวด้วยความโมโหไม่รู้อะไรที่ทำให้เขาหลุดปากไปเช่นนั้น

“พ่อเลี้ยงตกลงที่จะคืนโฉนดให้ยายแล้วใช่มั้ยคะ แล้วตกลงหนูต้องอยู่กับพ่อเลี้ยงกี่วัน” ปรารินกล่าวด้วยความดีใจ แต่ลึกๆ ในใจกลับรู้สึกโหวงเหวงอย่างบอกไม่ถูก เพราะเธอกำลังทำสิ่งที่น่าอับอายที่สุดในชีวิต นั่นคือการเร่ขายพรหมจรรย์เพื่อแลกกับที่ดินที่ซึ่งเป็นสมบัติเพียงชิ้นเดียวของยาย

“ฉันจะคืนให้ แต่ฉันบอกไม่ได้หรอกนะว่าฉันจะปล่อยเธอไปเมื่อไหร่ เธอบอกยายของเธอได้เลยว่าฉันจะยังไม่ยึดที่ดินของยายเธอแน่นอน” พ่อเลี้ยงหนุ่มกล่าวออกมาเสียงเรียบ เมื่อเอ่ยปากออกไปแล้ว เขาก็มีแต่ความหนักใจ กับเรื่องเด็กสาวตรงหน้า

“ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะพ่อเลี้ยง” เด็กสาวประนมมือไหว้พ่อเลี้ยงหนุ่ม ก่อนที่จะตรงไปที่จักรยานคันเล็กแล้วปั่นออกไปจากที่ไร่ทันที

“เฮ้อ...นี่เราทำอะไรลงไปเนี่ย” การันต์รำพันกับตนเองด้วยความหนักใจ เขาไม่อยากเชื่อว่าตนเองจะพูดเช่นนั้นออกไป แล้วคราวนี้จะทำยังไงล่ะ คุกก็ยังไม่อยากติด แต่ครั้นจะส่งเด็กสาวใส่พานให้เสี่ยอ๋าก็ทำไม่ได้ ตอนนี้ใบหน้าของพ่อเลี้ยงหนุ่มเคร่งเครียดยิ่งกว่าเจรจาต่อรองธุรกิจพันล้านเสียอีก

หลังจากที่ปรารินกลับมาจากไร่ของพ่อเลี้ยงการันต์ เด็กสาวก็ต้องคิดหาทางไปอยู่กับพ่อเลี้ยงสักพัก เพื่อจัดการเคลียร์เรื่องโฉนดที่ดิน แต่จะทำอย่างไรไม่ให้ยายทองสงสัย นั่นคือปัญหาที่เด็กสาวคิดมาตลอดทางที่ปั่นจักรยานกลับมาที่บ้าน และแล้วแผนการชั่วร้ายของเด็กสาวก็เริ่มขึ้นเมื่อเธอต้องโกหกยายทองเรื่องการไปอยู่กับพ่อเลี้ยงการันต์

“ยาย หนูจะไปทำงานใช้หนี้พ่อเลี้ยงการันต์นะ แล้วใช้หนี้หมดเมื่อไหร่พ่อเลี้ยงเขาจะคืนโฉนดที่ดินให้ ยายไม่ต้องย้ายไปไหนแล้วนะจ๊ะ” เด็กสาวเดินเข้ามากอดผู้เป็นยายด้วยความรัก เธอทำทุกอย่างได้เพื่อยายที่เปรียบเสมือนมารดาของเธอ

“เอ็งไปพูดยังไง พ่อเลี้ยงเขาถึงใจดีให้งานเอ็งทำล่ะลูก” ยายทองรู้สึกดีใจเป็นอย่างมากที่รู้ว่าไม่ต้องย้ายออกไปจากที่นี่และนางก็ต้องประหลาดใจเป็นอย่างมากที่หลานสาวของนางสามารถเจรจาเรื่องใหญ่โตเช่นนี้กับพ่อเลี้ยงการันต์ได้

“ไม่มีอะไรหรอกจ้ายาย พ่อเลี้ยงเขาแค่เมตตาที่เราไม่รู้เรื่องที่น้านนท์ทำ เขาก็เลยให้หนูหาเงินไปไถ่ถอนได้ ยายไม่ต้องเป็นห่วงนะจ๊ะ โฉนดใบนี้มันต้องกลับมาเป็นของยายอย่างแน่นอน หนูสัญญา” ปรารินรู้สึกไม่สบายใจที่ต้องโกหกยาย แต่เธอก็ต้องทำเพื่อสมบัติเพียงชิ้นเดียวของท่าน