Chapter one hundred nine
MAXINE’S POV’S
Sabay kaming kumain ng umagahan ni Dylan at tingin siya ng tingin sa akin dahil kanina pa ako hindi nagsasalita at kumikibo.
“ Ano bang nangyari sayo? Hindi ba masarap?” tanong niya sa akin.
“ Okay lang naman yung lasa.”
“ Panong okay eh hindi mo pa tinitikman.”
“ Hays, nacucurious kase ako Dylan.”
“ Saan naman?”
“ Para kaseng may bumabagabag sa dibdib ko hindi ko alam kung ano yun, parang may something na gusto kong sabihin, maalala at makita, hindi ko maintindihan ngayon kung ano.”
“ Malamang naman namimiss mo si Lucas.”
“ Lucas?” napatingin siya sa akin ng may pagtataka sa mukha.
“ Si Lucas.”
“ Sinong Lucas?”
Natulala tuloy siya ng tanungin ko kung sino si Lucas. Hindi ko talaga kilala yung sinasabi niyang Lucas at kung sino yun.
“ M
