นิตาเอนหลังพิงกับเบาะพลางถอนหายใจยาวออกมา ในที่สุดเรื่องที่ค้างคาตลอดสองปีก็ถูกสะสางสักที หลังจากนี้เธอจะทำหน้าที่แม่ ส่วนชินก็จะทำหน้าที่พ่อ เราจะเกี่ยวข้องกันในฐานะอื่นที่ไม่ใช่สามีภรรยาเท่านั้น
“เฮ้ออ จบสักที”
ลึก ๆ แล้วนิตาเองก็เจ็บปวดไม่แพ้เขาแต่เธอรู้ใจตัวเองดีว่ามันเปลี่ยนไปแล้ว ถึงชินจะปรับปรุงตัวมากแค่ไหนแต่ความรู้สึกที่เสียไปก็ไม่อาจกลับมาเหมือนเดิมได้ ความรักของเธอมันเปลี่ยนไปแล้ว เธอยังรักเขาแต่ไม่ใช่ในสถานะคนรักอีกต่อไป....
“พี่ชินเองก็ต้องเดินหน้าต่อนะคะ”
เธอหวังว่าเขาจะมูฟออนได้ในเร็ววันเพราะเธอเองก็กำลังทำอยู่ ก้าวไปข้างหน้าเพื่อความสุขของตัวเอง....อย่าจมปลักอยู่กับอดีตที่ไม่มีวันหวนคืนมาได้
“ไปหาพี่ศิณเลยค่ะ ไม่ต้องแวะที่ไหนนะคะ”
นิตาชะโงกหน้าไปบอกคนขับพลางหยิบมือถือออกมาดูรูปถ่ายที่หน้าจอ รอยยิ้มสดใสของนิรินช่วยให้เธอสงบลงได้อย่างน่าประหลาด เด็กหญิงตัวน้อยที่เกือบตา
