“เอาไว้ไปที่สกุลฟ่างครั้งนี้ เจ้าพาข้าไปที่เรือนที่เจ้าพัก ข้าจะให้จางจื่อหาเบาะแสในจวนได้สะดวกอีกครั้ง”
“เพคะ”
จวนสกุลฟ่าง
“ท่านแม่ เหตุใดขบวนจึงยิ่งใหญ่ถึงเพียงนี้ เหตุใดพวกท่านโกหกข้าว่าเขาคืออ๋องโลหิตผู้เหี้ยมโหดอย่างไรเล่าเพคะ”
“เอ่อ เรื่องนี้…”
“หุบปากให้หมด รถม้ามาถึงแล้ว”
จางจื่อเดินลงมาพร้อมกับเปิดประตูรถม้า ท่านอ๋องเดินลงมาพร้อมกับรอรับพระชายาลงมาท่ามกลางสายตาของบ่าวไพร่และสาวใช้สกุลฟ่างที่ไม่กล้ามองสบตาชิงเยี่ยน ผู้ที่เคยอยู่ในจวนนี้ราวกับสาวใช้คนหนึ่ง
“ถวายบังคมท่านอ๋องและพระชายาพ่ะย่ะค่ะ/เพคะ”
“ท่านแม่ เหตุใดข้าจึงต้องคำนับนางด้วยนะ”
“ฝูเยว่ หุบปากเจ้าไป”
แต่ท่านอ๋องได้ยินชัดเจน เขาเหลือบไปมองนางพร้อมกับถาม
“แม่นางผู้นี้คือผู้ใดกันเหตุใดข้าจึงไม่เคยพบเจ้ามาก่อน”
ฝูเยว่ได้โอกาส นางจึงรีบเดินเข้าไปพร้อมถวายเคารพอีกครั้งพร้อมเสียงที่อ่อนหวาน
“หม่อมฉันฟ่างฝูเยว่ บุตรี
