“นางมีสิทธิ์อะไรไปนั่งลอยหน้าอยู่ตรงนั้น นางก็แค่ลูกอนุของท่านพ่อ”
“น้องรอง หุบปากเจ้าเสียเดี๋ยวนี้”
“พี่ใหญ่ ข้าเพียงพูดความจริง”
“ความจริงก็คือ ท่านหนีราชโองการสมรสและหนีออกจากซูโจว ปล่อยให้น้องห้าแต่งงานแทนท่านบัดนี้พี่รองมีสิทธิ์อันใดมาเรียกร้องเช่นนี้”
“น้องสาม!! ข้าเป็นพี่เจ้านะ”
“นางก็เป็นน้องพวกข้าเช่นกัน น้องรอง เจ้ามันเอาแต่ใจเห็นว่าท่านแม่ตามใจเจ้ามาตั้งแต่เด็กเลยทำสิ่งใดไม่รู้จักคิด”
“พี่ใหญ่!! ท่านแม่ พี่ใหญ่เขา…”
“หุบปากให้หมด หลิงเทียนพอที เจ้ากลัวว่าผู้อื่นจะไม่ได้ยินเรื่องที่เจ้าพูดหรืออย่างไร ฝูเยว่เจ้าก็หยุดประจานความน่าละอายของตัวเองเสียที นั่งนิ่งๆ หากกล้าพูดเรื่องนี้อีกข้าจะสั่งให้คนพาเจ้ากลับบ้าน”
ฟ่างฝูเยว่หันไปกอดมารดาของนาง และหันไปมองที่นั่งด้านบน ฟ่างชิงเยี่ยนนั่งกอดแขนท่านอ๋องอยู่ และเขากำลังลูบหัวนางเบาๆเป็นเชิงปลอบเพราะนางตกใจเสียงไฟที่พ่นออกมาจากการแ
