ภาพที่เกิดขึ้นตรงหน้าเรียกน้ำตาจากปุญญิศาได้ทันที ในขณะที่เจตน์ก็มองความรักใคร่ของสองแฝดเขาด้วยความตื้นตัน แม้ว่าน้องจะตัดผมหรือแกล้งอยู่ตลอดเวลา แต่พี่อย่างกระแตก็ไม่เคยโกรธน้องจริงๆ จังๆ เลยสักครั้ง และทุกครั้งที่น้องร้องไห้ คนเป็นพี่ที่เห็นว่าอ่อนแออยู่ตลอดเวลาจะเข้ามากอดเพื่อปลอบประโลมคนเป็นน้องอยู่ตลอดเวลา ซึ่งคงไม่มีสิ่งไหนที่คนเป็นพ่อเป็นแม่อยากเห็นมากกว่าภาพที่เกิดขึ้นตรงหน้านี้อีกแล้ว ภาพที่ลูกทั้งสองรักและดูแลกันเป็นอย่างดี พวกเขาได้แต่หวังว่าภาพนี้จะคงอยู่ตลอดไป
“ใครทำหลานน้าร้องไห้ ได้ยินเสียงตั้งแต่เข้ามาถึงหน้าบ้านแล้ว” เสียงมีนาเอ่ยออกมาทำให้ทั้งหมดหยุดชะงัก ก่อนที่เด็กที่กำลังร้องไห้อยู่เมื่อครู่รีบวิ่งไปหามีนาด้วยความดีใจ สลัดอาการร้องไห้งอแงเมื่อครู่นี่หายไปทันที
“น้ามีนา...กระต่ายคิดถึงน้ามีนาที่สุดเยย” น้ำตายังเปื้อนอยู่เต็มทั้งสองตา แต่อารมณ์ของเด็กน้อยนั้นดีขึ้นเมื่
