“ฉันขอโทษที่ปล่อยเธอไว้แบบนี้ ฉันก็อยู่แถวๆ นี้แหล่ะ แต่ฉันไม่อยากเข้าหาให้เธอได้ใจ” เจตน์กล่าวตามจริง
“ถ้ากลัวจะได้ใจมากนักก็กลับไปเลย เวลาที่ปุ่นอยู่ได้แล้วจะกลับมาทำไม กลับมาเพื่อจะจากไปอีกเหรอ” ปุญญิศาเอ่ยออกมาด้วยความน้อยใจ
“ไม่มีทาง ฉันไม่มีทางจากไปไหนอีกแล้ว ครั้งนี้เราจะอยู่ด้วยกันไปจนแก่จนเฒ่า” เจตน์กล่าวเสียงจริงจัง เขาสงสารเธอ และก็เพิ่งรู้ว่าบทลงโทษที่เขามอบให้เธอมันเกินไป แต่มันก็ยังไม่สายไปที่เขาจะทำดีกับเธอ เพื่อชดเชยสิ่งที่เขาทำไม่ดีกับเธอไว้
“ปุ่นจะเชื่อคุณได้ยังไง ในเมื่อคุณเคยทำแบบนั้น แล้วปุ่นก็เจ็บเจียนตาย ถึงปุ่นจะผิดที่โกหกคุณ แต่ปุ่นก็ทำทุกอย่างเพราะรักคุณนะ แต่สิ่งที่ปุ่นได้ มันทำให้ปุ่นแทบหยุดหายใจเลยทีเดียวล่ะ” ปุญญิศายังคงระบายออกมาด้วยความอัดอั้นตันใจ เพราะตั้งแต่วันที่เขาเดินจากไป เขาก็ไม่เคยโผล่หน้ามาให้เธอเห็นอีกเลย มาวันนี้สิ่งที่เก็บกดอยู่ในส่วนลึกของหั
